Atalarımız akıllı adamlardı. Edilmemesi gereken sözleri söyleyenlere,”bir çuval inciri berbat ettin!” derledi.

Bazen tek bir tümce hatta sözcük, Türkiye’ye, yine eskilerin tabiri ile “medyunu şükran-şükran duyan” bir ülkenin bile bir anda karşımıza dikilmesine neden olabilir. Devlet adamlığı ve dış politika böylesine dikkatli olmayı, öncelikle diline hâkim olmayı gerektirir.

1990’lı yılların başında Sovyetler Birliği dağıldığında, Türkiye, diğer Türk Cumhuriyetleri yanında, Azerbaycan’a da sahip çıkmış ve bu ülkenin, bağımsızlığını aldıktan sonra özellikle Batı ile bütünleşmesine ciddi destek vermişti. Bunu yaparken de Azerbaycan’ın iç işlerine karışmamaya; onurunu korumaya dikkat etmiş ona “yeni ağabey” gibi davranmaktan özenle kaçınmıştı. Ta ki AKP iktidara gelinceye kadar.

ERMENİ POTOKOLLERİ

2002 yılından başlayarak, Azerbaycan ile ilişkilerde de zaman zaman sıkıntılar yaşanmaya başlamıştır. O kadar ki Türkiye’nin Azerbaycan’da ihtilal girişimlerinin içinde olduğu iddialarına bile yol açılmıştır.

Bu kadarla da kalmamış, Ermenistan ile “Ermeni Protokolleri” diye bilinen belgeler imzalanmıştır. Üstelik bu protokollerin görüşmeleri, mahkemeleri, sözde “Ermen soykırımını inkârın suç olduğu yönünde AİHM’den dönen bir karar (Perinçek Kararı) vermiş olan İsviçre’de yapılmıştı. Bu bile başlı başına bir züldü.

Azerbaycan’ın ciddi tepkisine yol açan bu protokollerin görüşmeleri Dışişleri Bakanlığında çok az sayıda kişi tarafından yürütülmüş, Bakanlıktan bile saklanmaya çalışılmıştır. Ben bu anlamsız ve sonuçsuz olacağını ilkokul çocuklarının bile anında anlayabileceği girişimi, İsviçre’nin Ankara Büyükelçisi’nden öğrenmiştim. O yıl Bakanlık tarihinde ilk kez yapılan Büyükelçiler Konferansı’nda, sadece ben ve bir meslektaşım........

© Muhalif