Mutlak ve hak olan, gelmesinden asla endişe edilmeyen bir şey var; ölüm gerçeği! Bir gün mutlaka her faninin kapısını çalıyor. Ölümden kaçış yok.

Bin yıl da yaşasak da kimse kalkıp gitmek istemiyor. Her insanda ebedi yaşama arzusu var çünkü. Öyle ki, bir kimseye gideceği yerin cennet olduğu gösterilse bile bu böyledir. İnsan ölümü bilinmez bir gerçek olarak görüyor. Ölümün yüzü soğuk.

İstesen de istemesen de emir hak olunca kalkıp gidiyorsun. Elini eteğini çekiyorsun bu dünyadan. Pılını pırtını arkanda bırakarak sessiz sedasız ve çaresiz yola revan oluyorsun. Sözün özü: “Bu dünya bir pencere, her gelen bakar gider.” diyor Yunus Emre.

Günler, aylar ve yıllar geçse de, yüreğe düşen ateş, hasret, özlem ve özlemek bir türlü bitmek tükenmek bilmiyor. Yolu dört gözle beklenen gurbetçiler gibi yolun bekleniyor ve her an çıkıp gelecekmişsin gibi. Etkisi azalsa da, zaman zaman........

© Milat