Kaç yolcuya seslendim dün gece. Tıpkı M. Akif’in bir asır önce seslendiği gibi. Gitme ey yolcu beraber oturup ağlayalım. Elemin bir yüreğin kârı değil paylaşalım. Bu çok mânidar mısraları yüreğimde bir muska gibi taşıyarak dolaşıyorum. Filistin için, Gazze için her gece ayaktayım, uyku nedir bilmiyorum. Uykusuzluk başımda duman... Bu halde nasıl Ramazan ayını idrak edeceğiz.

Gazze'deki soykırım, vahşet ve canice işlenen cinayetler uykularımı kaçırıyor. Bu zamanın, bu çağın şahidi olarak utanılası bir dünyada yaşıyoruz. Bize dünyayı sevdirecek, dünyada tutunacak hiçbir duygu bırakmadı bu Yahudiler. Ülkemizde tıp doktoru olarak çalışan Moritanyalı bir dostum bana bir Arap atasözünden bahsetti. (Bu sözü orjinalinden okumak isteyenler için.)

“ انتظار العذاب اشد من وقوعه- İntizarül azabi eşeddü min vuku’a”

Türkçe manası şöyleymiş bu atasözünün. “Azabı beklemek azabın kendisinden daha çetindir.” Doktor Muhammed el Emin Mesud, bana bu sözü söylediğinde ona üç defa tekrar etmesini........

© Milat