Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΕΛΛΙΣ, Καθημερινή

Η απόσυρση του Τζο Μπάιντεν, που αποδείχθηκε αναπόφευκτη και καθυστέρησε υπερβολικά, επιβλήθηκε με μάλλον άκομψο τρόπο σε έναν άνθρωπο που πρωταγωνίστησε για δεκαετίες στην αμερικανική πολιτική σκηνή, στη διάρκεια των οποίων ανέπτυξε και μια ιδιαίτερη σχέση με τον Ελληνισμό.

Ο Μπάιντεν είναι από τους λίγους πολιτικούς των ΗΠΑ με τόσο μεγάλη εμπειρία στη γεωπολιτική σκακιέρα. Γνώριζε προσωπικά δεκάδες ηγέτες κρατών, όχι μόνο των μεγάλων, αλλά και μικρότερων.

Είτε συμφωνούσε είτε διαφωνούσε κανείς με τις πολιτικές που υποστήριξε ως νομοθέτης και ακολούθησε ως αντιπρόεδρος και πρόεδρος, συνάδελφοί του και των δύο μεγάλων κομμάτων της χώρας τον συμβουλεύονταν για τις εξελίξεις στη διεθνή σκηνή.

Για όσους τον είχαμε παρακολουθήσει σε ακροάσεις στη Γερουσία, ο ρόλος του ήταν συχνά καταλυτικός. Το επιβλητικό παρουσιαστικό του, σε συνδυασμό με το επικοινωνιακό του χάρισμα, τη γνώση και εμπειρία του, τον έκαναν να ξεχωρίζει.

Διατηρούσε φιλίες με κορυφαία στελέχη των Ρεπουμπλικανών, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη στενή προσωπική σχέση με τον αείμνηστο Τζον Μακέιν, αντίπαλο του Μπαράκ Ομπάμα στις προεδρικές εκλογές του 2008.

Κατά την πολυετή θητεία του στη Γερουσία έτυχε αρκετές φορές να είμαι παρών σε συζητήσεις του με ηγετικά στελέχη της ομογένειας. Σε γοήτευε με την άνεση και το χιούμορ του, ενώ ήταν ταυτόχρονα βαθιά κομματικός, με την έννοια ότι υπερασπιζόταν με πάθος τα πιστεύω και την ιδεολογία του, αλλά και ρεαλιστής, πρόθυμος να αναζητήσει κοινό τόπο με τον αντίπαλο.

Πριν από τη διολίσθηση στην τοξικότητα της τελευταίας δεκαετίας, ήταν από τους Δημοκρατικούς που συχνά πρωταγωνιστούσε στην επίτευξη συμβιβαστικών λύσεων σε συνεργασία με μετριοπαθείς Ρεπουμπλικανούς. Το έκανε, άλλωστε, και ως........

© Mignatiou