Soruya peşinen yanıt vermem gerekirse eğer, olmaz. Böyle barış olmaz. Çatısı umut hakkı olanın zemini hukuk devleti olmak zorunda. Ve elbet bilirim ki hukuk devleti bir günde olmaz. Ama istikametin hukuk devleti olduğu bir günde gösterilebilir. Buna yönelik adımların atıldığını görmek, barışın toplumsallaşması, barışın devlet katından millet arasına inmesi için elzemdir. Komisyonun İmralı tutanakları tam metin olarak açıklanmak zorundadır. Halk mevcut durumu bütün gerçekliğiyle görmelidir.

Bırakalım artık odadaki fili terörize etmeyi. Bu bir savaş. Ve PKK savaşı Türk milletine karşı değil, devlete karşı açmıştı. Neden? Hukuksuzluktan. Peki hukuksuzluk neye dairdi? Hakkı gasp etmeye, hakikati inkâr etmeye ve halkı yok saymaya. Peki bu hâl devam ediyor mu? Evet ediyor. PKK’yı Öcalan ile terbiye etmeye çalışarak, Rojava’yı hâlâ terörize ederek, Başur’un hamisi gibi söylemler geliştirerek olmaz bu işler. Kürt sorunu özünde eşitlik meseledir. Eşitliği zedeleyecek her şey barışa zarar verir. Eşitlik ancak hukuk ile mümkündür. Ve hukuk arkadan gelecek bir şey değildir.

Kürtler Ortadoğu’nun belkemiği artık. Ağa, aşiret, şeyh vesaire derken onlar artık seküler anlamda Ortadoğu’nun en büyük gücü. Kürt modernizasyonu ulus devletin zehrinden âri ve hatta onun zulmüne maruz kalarak, buna direnerek gerçekleşti. Bu anlamda hem direnci hem kuvveti hem de vaat ettiği potansiyel çok büyük. Kürtler yaşanan tüm acılara rağmen Ankara’ya bakıyorken, Ankara 100 yıllık inkârda, 50 yıllık körlükte direnerek bir yere varma çabası kabul edilemez.

Cumhur İttifakı yanlış yapıyor. Abdullah Öcalan’dan hukuk ve demokrasi olmadan, buna yönelik girişimler yapmadan barış istiyor. Bunu ona dayatıyor. Onu buna zorluyor. Üstelik bunu da “pazarlık yok” hamaseti ile yapmaya, anlatmaya çalışıyor. Bu olmaz, böyle olmaz. Zorlanırsa da eğer korkarım ki 2013’ten çok daha beter bir akıbet bizi bulabilir. Oysaki........

© Medyascope