Yarın bayram...

Diyeceksiniz ki, “yıllardır bize her gün bayram!” İktidarın görkemli yönetimi sayesinde 9 günlük bayrama ilk kez maaşsız giriyoruz! Haa, pardon, 3 bin lira bayram ikramiyesini unuttum; artık nasıl harcarsınız bilemem!

Ben de, yüzünüzde hafifte olsa bir tebessüm yaratabilmek için bayrama has, çok sevdiğim bir yazımı paylaşmak istedim sizlerle... Başlık zaten anlatıyor ne olduğunu... Güneşli günler öncesi son acı bayram olmasını umuyor, tatil sonunda birlikte olmak dileğiyle hepinize sevgilerimi yolluyorum...

“Yağcılık, yanaşmalık”; Osmanlı’da da gözde bir meslekti...

O kadar ki, tarifesi bile vardı! Bu tiplere a zamanlar “dalkavuk” denirdi. Piyasada pek tanınan dalkavuklardan bazılarının kendilerine yakıştırdıkları lakapları da şöyleydi:

- Süğlün Bey, Kız Pehlivan, Malak Ağa, Hacı Fışfış, Çıplak Kadı, Kahkaha Molla, Şapur Çelebi...

Bu dalkavukların tek görevi, yamandıkları sarayda ya da konaklarda devlet büyüklerini ve zengin beyleri, paşaları eğlendirmekti. İşin püf noktası ise şuydu: Kendilerinin değil, onların istediği gibi eğlendirmek ve yapılan şakalara tahammül göstermek! Gel zaman, git zaman ortaya bir dalkavuk tarifesi bile çıktı:

- Dalkavuğun burnuna fiske vurmak, fiske başına 20 para... Yüzüne mürekkep ve kömür sürme 37 para... Kafasına yumruk indirme, yumruk başına 40 para... Merdivenden aşağı yuvarlama 180 para... Kuyruğu dışarıda kalmak kaydıyla fındık faresini ağzına kapatma 400 para... Bostan kuyusuna sarkıtılıp su içinde bir süre bırakmak 600 para...

Tabii bu şakalar sonucu maazallah dalkavuk ölürse, cenaze masrafı şakayı yapan tarafından karşılanırdı! Tanzimat döneminden sonra giderek zayıflayan bu gelenek, Cumhuriyet’le birlikte iyice tarihe karıştı...

- Yerini yalakalık,........

© Korkusuz