Türkiye, çok uzun zamandır bir “trajediler” ülkesi, ne yazık ki!

Daha iyi anlaşılması için “cennet gibi topraklar üstünde cehennemi yaşayanlar ülkesi” de diyebilirdim! Aklınıza gelebilecek her alanda, Tanrı’nın bir tek günü huzur içinde, küçük mutluluklar tadarak geçirebildik mi acaba, sorarım size?

Bir avuç Saraylı ve kuyruğunda dolaşan “paydaşlar” dışında, hepiniz, hepimiz, nüfusun devasa bölümü yıllardır kaygılar, endişeler, korkular içinde yaşamıyor muyuz? Ancak en büyük çileyi bu ülkenin çocukları, gençleri ve tabii kadınları çekmiyor mu?

Gazetelerin birinci ve üçüncü sayfaları her gün kadın cinayeti, kızlı-erkekli çocuklara cinsel istismar ya da intihar haberleriyle dopdolu çıkmıyor mu?

Yıllar önce, okuyanın yüreğini yakan, “yazıklar olsun” dedirten bir intihar haberini anımsıyorum; Elazığ Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesi 2. Sınıf öğrencisi 19 yaşındaki Enes Kara, hem ailesinden hem de kaldığı tarikat yurdunda gördüğü baskılardan bunalıma girmiş, psikolojisi tamamen bozulmuş ve kendini kaldığı yurdun yedinci katından aşağı atmıştı!

İntiharından hemen önce içinde bulunduğu çaresizliği anlattığı bir video çekip sosyal medyada paylaşmıştı. Nasıl bir baskı altında yaşadığını bir bir anlattığı videoda ki şu sözler ise her şeyi tüm çıplaklığı ile anlatmaya yetiyordu:

–Tüm yaşama sevincimi ve isteğimi........

© Korkusuz