Hayatımda hiçbir zaman bir iktidarın savunucusu olmadım, olamadım.

İktidar olunmadan, hükümette ki varlıkla başı dönenlerin tanığı oldum ama…

Sistemin kronik olumsuzlukları nedeniyle meclisteki muhalefeti ve daha önemlisi, meclis dışı toplumsal muhalefeti, demokrasi için yaşamsal olarak niteledim.

Daha net ifade edeyim. İlkelerine sadık sendikaları, demokrasinin asfalyası, sigortası olarak kabul ettim.

Bu anlayışım değişmedi. Hatta daha da güçlendi.

***

Toplumsal muhalefetin ne olduğunu anlamadan, onun etkisini tartışmak başlı başına bir ironi aslında.

Zira toplumun nabzı, iktidarın gücü kadar muhalefetin nefesiyle, etkisiyle de ölçülür.

Fakat bizim buralarda öyle bir alışkanlık oluştu ki, muhalefet dediğimiz şey bazen sadece basın açıklamalarında boy gösteren, toplantılarında, tırnak içi ‘eylemlerde’ yankılanan birkaç cümlenin ötesine geçemiyor. Böyle olunca da insanlar haklı olarak soruyor:

“Etkisiz toplumsal muhalefet ne işe yarar?”

Belki de en acı yanıt şudur: Toplumu avutmaktan başka pek bir işe yaramaz.

Çünkü kimi zaman mücadele etmesi gerekenler, mücadele ettiklerini zannedenlerdir.

Kimi zaman sesi çıkmayanın değil, sesi çok çıkanın ama etkisiz konuşanın yarattığı sessizliktir asıl tehlike.

Sessizlik diyorum, çünkü toplumun hakkını savunduğunu iddia eden bir yapı,........

© Kıbrıs Gazetesi