Türkiye’de bugün gazeteciliğin yaşadığı itibar kaybını anlamak için uzun analizlere, akademik tanımlara ihtiyaç yok.
Tek bir soru yeterlidir:

Gazeteci, kendi tarafı yanlış yaptığında ne yapıyor?

Gazetecinin bir siyasi görüşü, bir dünya algısı, bir ideolojik çizgisi olabilir. Bu ayıp değildir. Aksine samimiyet gereğidir. Ancak gazeteciliği meslek yapan şey; o çizgi yanlış yaptığında susmamak, konforu değil doğruyu tercih edebilmektir.

Bugün kötü gazeteci dediğimiz tipoloji nettir:
• Ekranı vardır ama sorusu yoktur.
• Köşesi vardır ama itirazı yoktur.
• Devletin ve iktidarın imkânları önüne serilmiştir ama tek bir ciddi yanlış cümlesi yoktur.

Bu kişiler gazeteci değildir.
Bunlar, gazetecilik kisvesi altında iktidara borazanlık yapmak için ekranlara çıkarılan figürlerdir.
Ve ne yazık ki gazetecilik mesleğinin itibarını asıl zedeleyenler de bunlardır.

Bugün televizyonları açtığınızda “gazeteci” etiketiyle dolaştırılan bazı isimlerde aynı refleksi görürsünüz:
Eleştiri hep karşı tarafa,
sorgu hep muhalefete,
öfke hep güçsüze yönelir.

Konu iktidarın hatalarına gelince ise;
• Ya........

© Habererk