Tüm dünyada özellikle pandemi ve sonrasında gelişen savaş, iklim krizi, ekonomik zorluklar gibi hayatımızı olumsuz etkileyen olaylar nedeniyle zorlu bir sürecin içindeyiz.

Bir yanda tükenmişlik bir yanda günlük hayata devam etme zorunluluğu ve zorluğu… Ekonomik döngünün devamı için çalışmaya çalışmak için yoğun bir çaba içindeyiz. İşte bu durumda iyi bir çalışan veya yönetici olmayı amaçlasak da kendimizi ‘’o noktada’’ bulamayabiliriz.

Özellikle iş yerinde motivasyonu sağlamak oldukça zor olmaya başlar. Her zaman yaptığımız işin bizi sıkmaya başladığını, yeni proje üretmek için yeterli enerjiyi kendimizde bulmakta zorlandığımızı, bir türlü odaklanamadığımızı daha çok fark ederiz. Boston Üniversitesi’nden William Kahn’ın ilk defa 1990’larda kopukluk olarak tanımladığı bu durum, üzerinden otuz sene geçmesine rağmen hâlâ yaygın olarak görülüyor.

En son yapılan Gallup anketine göre, dünya çapında insanların sadece yüzde 23’lük bir kesimi işlerine bağlı. (Bu şimdiye dek görülen en yüksek yüzde olsa da çok üzücü bir rakam.) Koca bir yüzde 59’luk bir kesim, işlerine bağlı değil. Yani bu kişiler “gereken minimum eforu gösteriyorlar” ve “işverenlerinden ruhsal olarak kopuklar.” Diğer yandan, kalan yüzde 18’lik kesim ise işten büyük ölçüde kopuklar ve kasti olarak kurumlarının çıkarlarına karşı hareket ediyorlar.

Kısa süre önce Amerikan Psikologlar Derneği’nin yaptığı bir araştırma benzer bir sonuç ortaya koyarak çalışanlar arasında........

© Dünya