İnsanın en büyük imtihanı, kalbinin içinde taşıdığı görünmez düşmanlardır. Bunların başında ise nefsin insana süslediği, “kendini olduğundan büyük görme” hâli gelir. Kur’an bu hâli; kibir, gurur, büyüklük taslama gibi kavramlarla ifade eder. Bugün modern psikolojide “narsistlik” diye anılan özellik; aslında asırlar önce kitaplarda anlatılmış, Peygamberimizin uyardığı bir kalp hastalığıdır. Narsist insan; görünürde güçlü ama içten içe zayıf, dışarıdan parlayan ama içeriden kararan bir benlik taşır. Bu yüzden narsizm bir kişilik değil; ruhu kemiren görünmez bir bencilliktir.

Kur’an-ı Kerim, bu hâlin en büyük örneği olarak şeytanı gösterir, şeytan Hz. Adem için; “Ben ondan üstünüm.” (A’râf, 12) demiştir. Bu cümle aslında narsist zihniyetin özüdür. Üstünlük iddiası, empati yokluğu, başkasını küçümseme; narsist olmanın özellikleridir. Narsist kişi de hayata aynı pencereden bakar. Kendini merkezde görür, herkesi kendi etrafında dönen birer uydu gibi kabul eder. Oysa İslam, insana değer verenin Allah olduğunu, değerin ise tevazu ile arttığını bildirir. Narsist, tam da bu yüzden Allah'ın çizdiği insan modelinin ters yönünde yürütmektedir.

Narsist kişide empati eksikliği vardır. Karşısındakinin ne hissettiğini bilmez, bilmek istemez. Oysa Allah Resulü (s.a.v.) şöyle buyurur; “Müminler birbirine merhamette, sevgide ve şefkatte bir beden gibidir.” Narsist bu birlik ruhunu yaşatamaz. Çünkü onun merhameti........

© Denge