"Cennet annelerin ayakları altındadır" buyuran bir Peygamber’in ümmeti olarak, maalesef bu Peygamber’i mesaj tam olarak anlaşılmamıştır. Annelere karşı gösterilmesi gereken hürmet ve hizmette çoğu kere kusur, bazen de haddi aşan davranışlar görülmektedir. Herkesin bir kişi ettiği toplumda anneler en az iki kişidir. Toplumun harcını anneler oluşturmaktadır. Ailenin yükünü anneler çekmektedir. Ancak, anneler yaşlanıp büyük anne olduklarında evlatlardan gereken ilgiyi görememektedirler. Gelin-kaynana ilişkileri fıkralara bile konu olmuştur. Anne, ailenin asli bireyidir. İster çekirdek aile, isterse büyük aile yapısı olsun anne ailenin asli unsurudur, direğidir. Anne evin misafiri değildir. Ayrı da yaşasa evlatların evi annenin temel karargahıdır ve o karargahın rahmet bereket kaynağı annedir.

Anne misafirliğe indirgediği gün, annelik evden çıkar, rahmet ve bereket buharlaşır, huzur ve mutluluk yok olur. Çünkü anne misafir değil, evin kendisidir. Duvarı, ocağı, sessiz düzenidir. Annenin geliş saati sorulmaz, gelişi hesaplanmaz. Haber verirse misafir olur, habersiz gelirse annedir. Zira annelik; kapı ziline değil, kalbin çağrısına uyar. O yüzden annesini “önceden haber ver” şartına bağlayan evler; farkında olmadan anneliği prosedüre, sevgiyi mesafeye dönüştürür.

Sevinci yasaklayan ev, ne kadar temiz olursa olsun soğuktur. Eşyası düzenli, salonu şık olabilir ama kahkaha yoksa, muhabbet........

© Denge