Mühendislerin sanat ve edebiyatla ilgilenmediği söylenir. Yerleşmiş bir başka kanı da kafası çalışanın “fen/matematik”, çalışmayanın da “edebiyat” okuduğudur. (Bu saptamayı gerçekmiş gibi benimseyen, neredeyse övünerek “Benim matematikle pek aram yoktur” diyen, yaşamım boyunca sanat-edebiyat öğretmeye çalıştığım öğrencilerimden duymak bana hep acı vermiştir.)

ODTÜ Elektrik-Elektronik Mühendisliği Bölümü’nde eşim nedeniyle yarım yüzyıldır tanımış olduğum insanlar ise bu iki önyargıyı çöpe atabilir niteliktedir. Yıllarımızı birlikte geçirdiğimiz öğretim üyesi dostlarım ve verdiğim seçmeli dersleri alan öğrencilerim arasında sanat ve edebiyat tutkunları çoktur. Önde gelenler ise müziğe gönül verenlerdir: Solist olabilecek düzeyde ustalaşmış kemancılar, gitaristler, flütistler, piyanistler, profesyonel orkestra icracıları; tiyatro müziği yapanlar, cura, bağlama ve divan sazı çalıp nitelikli düzeyde türkü söyleyenler, konser dağarlarında kilise ilahileri bile olan şancılar ve koristler gibi bildiklerime, bilmediklerimi de eklerseniz, bilimsel başarılarıyla ünlü olan “bölüm”ün sanat bağlamındaki şeref listesi çıkar ortaya.

Birkaç gün önce yitirdiğimiz Prof. Dr. Mübeccel Demirekler, zekâsını ve birikimini söz konusu iki karşıt eksende de değerlendirmiş bir bilimci ve kültür insanıdır.

Yaşamının yarım yüzyılını “bölüm”üne adayarak geçirmiş, onlarca yüksek........

© Cumhuriyet