Düşünün ki yeryüzündeki her insan, bir günlüğüne bile olsa, yalnızca gerçeği söylemeye karar verseydi. Hayatımız nasıl bir hal alırdı? Bir arkadaşınızın kulağına nahoş gelecek bir şey düşünüyor musunuz? İçinizde tuttuğunuz bir düşünce var mı? Bunları yüksek sesle ifade etmenin sonuçlarını hiç düşündünüz mü?

Sigmund Freud, toplumsal hayatın devamını sağlayan şeyin iki yüzlülük olduğunu söylemişti. Ve haklıydı. İki yüzlülük belki ilk bakışta rahatsız edici bir tespit gibi gelebilir, ama üzerinde düşününce anlaşılır hale geliyor. Günlük hayatımızda birçok insan, sosyal uyumu korumak ve çatışmalardan kaçınmak adına gerçek duygularını ve düşüncelerini saklar. Bu, bir anlamda toplumsal barışı koruyan bir tampon görevi görür. Ancak bu durum, her zaman sağlıklı mıdır? İşte asıl tartışma burada başlıyor.

Bir arkadaşım, belli bir kişiyi sevmediğimi bildiği halde, neden ona gülümseyip konuşamadığımı sormuştu. Bu soru, aslında sosyal ilişkilerdeki iki yüzlülüğün ne kadar yaygın olduğunu ve bunun nedenlerini anlamak için iyi bir başlangıç noktası. Günümüzde, birçok insan birbirini sevmediği halde şakalar yapar, iltifatlar eder ve gülümseyerek konuşur. Ancak bu yüzeydeki nazik davranışlar, gerçekte derin bir güvensizliğin ve samimiyetsizliğin üstünü örter.

İki yüzlülüğün toplumsal işlevini anlamak için, empati ve saygı kavramlarına da bakmak gerekiyor. İnsanlar, karşılarındaki........

© Başkent'te Karar