Arsız geleceğine ağıtlar yakıyor insanlık!

Söylenmemiş sözler çöplüğüne döndü ata krallığımız.

Kıymetini bilemedik “soytarıların (sanatçıların)”.

Hiç değilse gerçeğe en yaklaştığımız anı muştuluyordu bize.

Sonra büyük bir sessizlik oluyordu.

Bilinç, aklın arka odalarında dolaştığında

yanına yaklaşamıyordu “gerçeğin”.

Sadece şehvetle raks ediyordu etrafında.

Bir kurgudan ibaretti yaşadığı bu liberal düzen.

Düzgün cümleler kurarak düzelteceğini sanıyordu insan.

Arafta kalmış insanlık susturmaya çalışıyordu........

© Aydınlık