Στον απόηχο των διασκέψεων του ΟΗΕ, η Κίνα αναδεικνύεται σε βασικό παίκτη στις διεθνείς προσπάθειες για το Κλίμα. Επενδύει στην πράσινη τεχνολογία και τις εξαγωγές, και μαζί με την Ινδία και τη Βραζιλία, γίνεται η κινητήρια δύναμη στην κλιματική διπλωματία, καλύπτοντας το κενό των Δυτικών οικονομιών
 
Η έναρξη της διάσκεψης του ΟΗΕ για το Κλίμα είχε προγραμματιστεί να είναι η στιγμή που κάθε χώρα θα αύξανε τη φιλοδοξία της να επιτύχει τον στόχο της Συμφωνίας του Παρισιού του 2015, δηλαδή τον περιορισμό της μέσης αύξησης της παγκόσμιας θερμοκρασίας σε πολύ κάτω από τους 2 βαθμούς Κελσίου. Καθώς όμως οι σύνεδροι συγκεντρώνονταν για την COP30 στο Μπελέμ, στην άκρη του τροπικού δάσους της Βραζιλίας, οι Ηνωμένες Πολιτείες, σημαντικός παράγοντας στη δημιουργία αυτής της Συμφωνίας, ξεκίνησαν μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία για την ακύρωση των μέχρι σήμερα αποφάσεων και τη διάσπαση του μετώπου των «προθύμων», κυρίως της ΕΕ.

Εν τω μεταξύ, η Κίνα, η οποία εξακολουθεί να είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός αερίων του θερμοκηπίου στον κόσμο ΄(κατ' όγκο) και μέχρι πρότινος ο παρίας των κλιματικών φιλοδοξιών, διεκδικεί τώρα την ηγεσία, τόσο ως σταθερός και αξιόπιστος εταίρος στην παγκόσμια ενεργειακή μετάβαση όσο και ως ο κύριος προμηθευτής των μέσων για την επίτευξή της.  

Η COP30 στο Μπελέμ μπορεί κάλλιστα να μείνει στην ιστορία ως η στιγμή που η διεθνής κοινότητα αποδέχτηκε τον ηγετικό ρόλο της Κίνας στην αντιμετώπιση της σημαντικότερης πρόκλησης της ανθρωπότητας.  Η συμπεριφορά της αμερικανικής αντιπροσωπείας σε πρόσφατη συνάντηση στο Λονδίνο για την οριστικοποίηση μιας συμφωνίας για τον περιορισμό των εκπομπών από τη θαλάσσια κυκλοφορία ήταν ήδη μια προειδοποίηση για τους αντιπροσώπους στο Μπελέμ.  Οι απειλές των ΗΠΑ προς άλλες αντιπροσωπείες στο Λονδίνο φέρεται να κατάφεραν να καθυστερήσουν την επίσημη αποδοχή μιας παγκόσμιας συνθήκης που είχε ήδη συμφωνηθεί, μετά από 10 χρόνια σκληρών προσπαθειών. Έτσι, η COP30 παρουσιάστηκε ως μια συνάντηση που στοχεύει να επικεντρωθεί στην εφαρμογή και όχι στη διαπραγμάτευση, ως ελιγμό που θα αποδυνάμωνε παρόμοιες αμερικανικές παρεμβάσεις στο άμεσο μέλλον.

Τον Σεπτέμβριο, ο Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ότι η Κλιματική Αλλαγή ήταν μια «απάτη». Την επόμενη μέρα, ο πρωθυπουργός της Κίνας, Λι Τσιάνγκ, ανακοίνωσε έναν στόχο μείωσης των εκπομπών κατά 7 έως 10% από ένα απροσδιόριστο «κορυφαίο επίπεδο» έως το 2035. Ο στόχος υπολείπεται κατά πολύ της Συμφωνίας του Παρισιού και είναι πολύ μικρότερος από ό,τι ήδη κάνει η Κίνα, αλλά όταν ο επικεφαλής της ΕΕ για το κλίμα εξέφρασε την απογοήτευσή του για το επίπεδο των φιλοδοξιών της Κίνας, η Κίνα  ανταπέδωσε .«Κάποιοι άνθρωποι κλείνουν τα αυτιά τους και σιωπούν όταν ακούν ισχυρισμούς όπως «η κλιματική αλλαγή είναι φάρσα», αλλά αντ' αυτού αγνοούν και κάνουν ανεύθυνα σχόλια σχετικά με τις υπεύθυνες και προληπτικές ενέργειες της Κίνας», δήλωσε σε γραπτή απάντηση εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών.
 
Για την Κίνα, ο στόχος ήταν μια επίδειξη της δέσμευσής της στην πολυμερή δράση για το Κλίμα και ένα περαιτέρω στοιχείο σε μια φιλοδοξία για την ηγεσία που δεν μπορεί πλέον να αγνοηθεί. Ήταν επίσης μια υπενθύμιση της γνωστής κινεζικής προτίμησης να θέτει χαμηλούς στόχους και να τους επιτυγχάνει νωρίς, από το να μην τηρεί τις πιο απαιτητικές υποσχέσεις.
 
Από την υιοθέτηση της πρώτης συμφωνίας του ΟΗΕ για το Κλίμα το 1992, οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν διαδραματίσει ηγετικό ρόλο στη διαμόρφωση και την προώθηση της παγκόσμιας πολιτικής για το Κλίμα, αλλά τώρα η ΕΕ μαστίζεται από εσωτερικά προβλήματα. Η κύρια βιομηχανική οικονομία της, η Γερμανία, υποφέρει από τον κινεζικό ανταγωνισμό και με την άνοδο των δεξιών κομμάτων, έχει αναδυθεί μια σοβαρή αντίσταση στις προηγούμενες φιλόδοξες κλιματικές πολιτικές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ένα σύμπτωμα αυτών των εσωτερικών προβλημάτων ήταν η αποτυχία της ΕΕ να συμφωνήσει στους δικούς της στόχους μετριασμού, πριν από την άτυπη προθεσμία της 30ής Σεπτεμβρίου. 

Υπάρχουν πολλοί τρόποι........

© Athens Voice