MÜNİR KARATAŞ* – Mülteci geçişlerin en yoğun olduğu bir yerde yaşıyoruz. Midilli Adası’na en kısa mesafede olan sahilleri ile ünlü bölgede yer alan yerel işletmelerin bir çoğunda geçişlerin yoğun olduğu dönemlerde dürbünler vardı. İlk gördüğümde şaşırmış bir anlam verememiştim. Sorduğum bir yerel işletme sahibi “Müşteriler istiyor, biz de aldık” demişti.

İstanbul’a yakınlığı nedeniyle pandemi ile başlayan süreç ve sonrasında yaşlı, genç demeden insanların yerleşmek için akın ettiği yerlerden birisi bizim bölgemiz. Yerel işletmelere günü birlik ya da tatil amaçlı gelen insanlar kurdukları öğlen ve akşam rakılı balıklı masalarında “neşe” içinde bağıra çağıra muhabbet ederken masadaki birisinin farkettiği mülteci botları sonrası mekânın garsonundan dürbün istenir. Masadaki herkes konuşmayı keser, sanki sürreal bir film sahnesindeymiş gibi Midilli’ye geçmeye çalışan botları izleyerek aralarında “Geçmek üzere, az kaldı, o büyük gemiden kurtulabilecek mi?” diye botlar üzerine aralarında iddiaya varan konuşmalar yapılır, bir süre botlar izlenir. Bu arada elindeki iPad’i ile annesinin yanına gelen çoçuk annesi tarafından gözünden dürbün indirilmeden uzaklaştırılır.

Botların dürbün mesafesinden çıkması sonrası da masadaki herkes kahkahalı muhabbetlerine kaldıkları yerden devam ederler. Ertesi gün de sahile vuran çoçuk bezleri, düğün fotoğrafları, can yelekleri, delinmiş botlar, ilaçlardan oluşan “dehşet” yığının yanında piknik yaparak denize girerler.

Gerçekliği yitirmişlerdir çünkü.

Günümüz modern toplum bireyleri Körfez Savaşı’nı, bir ülkedeki iç çatışmaları ya da Mısır Tahrir Meydanı’ndaki yaşananlar ile Gazze’deki katliamların canlı/banttan yayınlanan görüntüleri ile akabinde reklam kuşağındaki şampuan reklamını aynı “duyarsızlık ” ile izler. Takip ettiği diziye başladığından ise onun için biraz önce izlediği savaş bitmiştir.

Modern toplum bireyinin yaşadığı bu evren simülasyon evrenidir. Her şey görüntülerden ibaret ve cansızdır, değişim ve belirsizlik doğasıdır. Baudrillard’ın dediği gibi bu çağ anlamsızlık çağıdır. Anlam ortadan kalkmıştır iyi ve kötü birbirine karışmıştır.

Günümüzde istisnasız her kavram artık kitle iletişim araçlarından akmaktadır. Bireyler teknolojin yarattığı Simülasyon Evreni’nde adı ne olursa olsun herhangi bir şeyi derinlemesine düşünememektedir. Birey, iletişimini sağlamak adına yaratılan yapay zekâ destekli bu kitle iletişim araçları kendilerine yüklenen işlevden yani aracı olma konumundan çıkmışlardır. Bireylerin farkında oldukları ama rahatlarını bozmamak adına herhangi bir girişimde bulunmadıkları olgu / durum için “yine birey eliyle yaratılmış yarı organik yapay zekâ formlarının” tahakkümü/hegomanyası altındayız” demek abartı olmaz.

İşin daha vahim boyutu tüm bu evrenin bir........

© Açık Gazete