Kaliteli insanları severim.

Zarif, kibar ve olgun olanları da.

Bulunduğu ortama sesini yükseltmeden anlam katan, varlığını gösterişle değil doğallıkla hissettirenleri…

Bugün “yaşam kalitesi” dendiğinde çoğu zaman yanlış bir yerden başlıyoruz. Daha çok kazandığımızda, daha iyi bir eve geçtiğimizde, daha pahalı tercihler yaptığımızda hayatın kendiliğinden nitelik kazanacağını varsayıyoruz. Oysa para hayatı kolaylaştırır; onu otomatik olarak derinleştirmez.

Evet, imkânlar önemlidir. Maddi güç; zamanı rahatlatır, yükü hafifletir, karmaşayı azaltır. İnsan yorucu detayları devredebildiğinde kendine alan açar, daha berrak düşünür. Bu, inkâr edilecek bir gerçek değildir. Ancak belli bir eşiğin ötesinde para, kalite üretmekten çok karakteri görünür kılar.

Hayatım boyunca çok imkânı olduğu hâlde hayatı hoyratça yaşayan, her şeyi tüketip hiçbir şeye özen göstermeyen insanlarla karşılaştım. Aynı şekilde, maddi olarak son derece sınırlı olduğu hâlde duruşuyla, diliyle, ilişkilerindeki berraklıkla bulunduğu her ortamda fark yaratan insanlar da........

© 10 Haber