Artık ev, sadece içinde yaşadığımız değil, kim olduğumuzu gösterdiğimiz yer.

Her obje, her perde, her koku bir parça ruhumuzu anlatıyor.

Ev, en sessiz ama en dürüst aynadır.

Eskiden ev, yalnızca sığınılan bir mekândı.

Dört duvar arasında korunmak, sıcak bir yatak bulmak, bir çatı altına dönmekti mesele.

Oysa bugün ev, yalnızca ihtiyaçların karşılandığı yer değil; kişiliğin, estetiğin ve alışkanlıkların dışavurumudur.

Ev, bir insanın ruh haritasıdır.

Pandemiyle başlayan içe dönüş, ekonomik koşulların daralmasıyla birleşince artık dışarıda değil, içeride yaşamaya başladık.

Kimi seyahat etmenin yerini duvar kağıdı desenlerinde buldu, kimi huzuru yeni bir koltukta, kimi anlamı sabah kahvesini koyduğu kupada.

Ev, bir sahne değil, bir iç dünya haline geldi.

Kiminin salonunda mumlar yanıyor, kitaplar üst üste dizili, kiminin mutfağında kahve ritüelleri, küçük objeler, bitkilerle dolu bir köşe.

Her seçim, sahibinin karakterine dair küçük bir ipucu.

Duvarlarda asılı tablolar, aslında kişinin hayata bakışını anlatır.

Kimisi soyut bir formun içinde huzur bulur, kimisi renk cümbüşüyle ruhunu besler.

Bir evin perdeleri, sahibinin iç dünyası kadar açık ya da kapalıdır.

Halıların rengi, rafların düzeni, kitapların sıralanışı bile birer kişisel manifestodur.

Kimi kitaplarını alfabetik dizer, kimi karışıklığın içindeki anlamı sever.

Kimi derli topludur, kimi........

© 10 Haber