Ben bile acının olmadığı bir makale yazarken utanıyorum.

Sanki kelimeler artık bir lüks, vicdanı unutturan bir süs gibi geliyor.

Oysa bu şehirde acı, bir reklam panosunun hemen arkasında nefes alıyor.

İstanbul’da deprem toplanma alanlarından her katta havuzu olan apartmanlar yükseliyor.

Bir zamanlar insanların canını kurtarmak için koşacağı o alanlar şimdi otopark, rezidans, gökdelen.

Altında market, üstünde sonsuz manzara.

Bir şehrin vicdanı rantla değiş tokuş edilmiş.

Her sabah uyandığımız bu şehirde artık sesler bile farklı.

Kimi çocuk parkı yerine beton karıştırıcısının sesine uyanıyor.

Kimi penceresini açtığında nefes almak yerine toz yutuyor.

Ama reklam panoları parlıyor.

“Yeni yaşam alanları, yeni hayatlar” diyor.

Oysa o yeni hayatların üzerine eski umutlar gömülmüş durumda.

Sokakta........

© 10 Haber