Hele de şu bir hafta on gün içinde ülkemin gidişatıyla ilgili o kadar karamsarım ki anlatamam.

Emin olun, karamsarlıktan nefret eden biriydim ya, duyduklarım korkutmaya başladı beni.

Kiminle konuşsam hiçbiri hayatından memnun değil.

Hangi esnafa:

“Nasılsınız? İşler nasıl, nasıl gidiyor?” diye sorduğumda, hani “Bir dokun bin ah işit” diye bir söz var ya, aynen öyle.

Bir dokun bin ah işit!..

Hepsi de mide spazmından kıvranıp duruyor.

Ben artık ne iktidarı ne de onların yaptıklarını anlayabiliyorum…

Yarınlara dair nasıl bir projeleri var?

Bu gidişatı nasıl düzeltecekler?

Düzeltebilecekler mi ona bile inanasım yok.

Çünkü esnaf, ne olduğunu dahi bilmediği vergileri ödemekten nefes alamazken, iktidarın bundan nasıl haberi olamaz?

Ankara’da oturup dört bir yana bir şeyler söylemek…

Memleketin iyi gittiğini anlatmak.

“Esnafımız, memurumuz, emeklimiz iyi…

İşçimiz köylümüz hamdolsun iyiler!

Biraz sıkıntı var ama o da geçici, biraz sabır!” demek,........

© Yeniçağ