Ebeveynlerin en fazla şikâyetçi olduğu konulardan biri çocuklarının kendilerini dinlemediklerini düşünmelidir.

Ancak ebeveynlerin burada sormaları gereken

Çocuğum neden beni dinlemiyor?

Çocuğumun beni dinlemesi için ne yapmalıyım?

Ben çocuğumu dinleyip anlamaya çalışıyor muyum?

sorularıdır.

Birey hangi yaşta olursa olsun ister çocukluk çağında, ister buluğ çağında, ister ergenlik, ister yetişkinlik, isterse yaşlılık döneminde emir almaktan hoşlanmaz. Kendisine emir kipi ile kurulan cümlelere karşı direnç oluşturur.

O yüzden konuşurken kurduğumuz cümleler çok önemlidir. Cümlenin sonuna lütfen, rica ederim, yaparsan mutlu olurum, yapalım mı, hadi deneyelim gibi kelimeler kullanmak bireyi teşvik etmeye yardımcı olur.

Bu durum elbette ki hemen “evet” cevabı alacağımız anlamına gelmez. Aldığımız “hayır” cevabı ise çocuğumuzun bunu onaylamama nedenini öğrenmeli yani çocuğumuzu dinlemeli ve ortak bir çözüm yolu bulmak için çaba göstermeliyiz.

Bunu yaparken ilk olarak kaç yaşında olursa olsun çocuğumuzun veya evimizin patronu olmadığını, çocuğumuz da olsa kendine özgü bir mizacı, karakter yapısı olduğunu kabullenmeli. Çocuğumuzun karakteristik özelliklerini baskı yaparak değiştirmeye çalışmak yerine veya bu özelliklerinden şikayet etmek yerine onu olduğu gibi kabullenerek ortak noktada anlaşmamız gerektiğini kabullenmeliyiz.

Örneğin çocuğumuz derslerine çalışma konusunda isteksizse derslerine çalışmak yerine daha çok televizyon karşısında zaman geçirmeyi, bilgisayar ile oyun oynamayı tercih ediyorsa Çocuğumuza yüzlerce kez ödevini yap, dersine çalış, ödevini yapmazsan hiçbir istediğin olmayacak gibi cümleler kurmak çocuğun derslerine olan ilgisini daha da azaltır ve sizin defalarca kullandığınız aynı cümleler belli bir dönem sonra sizin söylediklerinize karşı duyarsız olmasına neden olur. Bunu yapmak yerine önce çocuğumuzun yeteneklerini, ilgi alanlarını keşfetmek ve bu şekilde çocuğumuzu yönlendirmek daha........

© Yeni Düzen