“Düşmanın bana verebileceği en büyük hediye beni öldürmektir. 59 yaşındayım; kalp krizi, corona veya felç ile ölmektense şehit olarak ölmeyi tercih ederim” diyen Hamas lideri Yahya Sinvar, özlediği şehadete 62 yaşında, 17 Ekim 2024 günü işgalci Siyonistlere karşı savaşırken kavuştu: “Müminlerden öyle adamlar var ki, Allah’a verdikleri söze sadık kaldılar (şehid oldular)…” (Ahzâb,23).

Sinvar “Diken ve Karanfil” isimli kitabında diyordu ki: “Kaybedecek neyimiz var? Sahip olduğumuz tek şey prangalarımız ve şu barınaklarımız. Neden korkacakmışız? Allah’a yemin ederim, izzet ve şerefle geçmiş bir dakikalık hayat, işgal askerlerinin postallarının altındaki bin senelik hayattan daha iyidir.”

Şehidimizin vasiyeti, serencamını da özetler gibi: “Ben, gurbeti geçici bir vatana, hayali ise sonsuz bir mücadeleye dönüştüren mülteci çocuğu Yahya. Bu satırları yazarken, hayatımda geçen her ânı hatırlıyorum: çocukluğumun dar sokaklarını, uzun hapis yıllarını, bu topraklarda dökülen her damla kanı…

1962’de, Filistin’in yırtık bir hafıza ve siyasetçilerin masalarında unutulmuş haritalardan ibaret olduğu bir dönemde, Han Yunus Mülteci Kampı’nda doğdum. Hayatını ateş ve küller arasında örmüş bir adamım ve işgal altında yaşamanın sadece sürekli bir hapishane anlamına geldiğini erken yaşta fark ettim… Vasiyetim buradan başlıyor; işgale karşı ilk taşı atan o çocuktan öğrendim ki o taşlar, dünyaya, yaralarımız........

© Yeni Akit