Libya Genelkurmay Başkanı ve beraberindeki üst düzey heyeti taşıyan uçağın Ankara’dan dönüş yolunda düşmesi, yalnızca trajik bir kaza olarak okunamaz! Bu hadise, Türkiye’nin Doğu Akdeniz ve Kuzey Afrika merkezli jeopolitik mimarisinin tam kalbinde yaşanmıştır. Dost ve kardeş Libya’nın acısı, Türkiye’nin acısıdır; ancak devletler acıların yanı sıra işaretleri de okumak zorundadır. Bu olay, bölgesel denge açısından kritik bir eşikte meydana gelmiştir.

Doğu Akdeniz ve Libya hattında şekillenen Rum-Yahudi eksenli koalisyon, Türkiye açısından artık teorik değil, somut ve çok katmanlı bir stratejik risk niteliği taşımaktadır. İsrail, Yunanistan ve Lübnan arasında derinleşen askerî-enerji temelli iş birliği, Türkiye’nin deniz yetki alanlarını ve enerji haklarını dışlayan bir mimariyi hedeflemektedir. Bu tablo, Ankara’ya yönelik örtülü fakat net bir stratejik mesaj olarak okunmalıdır.

Ancak baskı yalnızca Doğu Akdeniz’le sınırlı değildir. Suriye sahasında SDG’nin fiilî özerklik ve güvenlik yapılanması, Türkiye’nin güney sınırlarında geçici değil, kalıcı bir kırılganlık üretmektedir. SDG’nin askerî ve siyasi kapasitesinin başta ABD olmak üzere uluslararası aktörler tarafından tahkim edilmesi, Ankara açısından artık taktik değil, stratejik bir ulusal güvenlik sorunu hâline gelmiştir.

SDG kontrolündeki alanlarda inşa edilen güvenlik mimarisi, fiilî bir siyasi yapı ile desteklenmekte; yerel yönetimler, enerji sahaları ve uluslararası temaslar üzerinden meşruiyet zemini........

© Türkiye