Göz körlüğü mü, gönül körlüğü mü?
Kötü bakan, hep kötü görür! Kar’ı, kara görür, gündüzü gece. Çok korkunç bir körlüktür, gönül körlüğü. Kâinatın künhünü yani varlığın özünü ve yaratılışın anlamını kavramayanın gözleri, gecenin karanlığında siyah taşın üstündeki siyah karıncayı görecek kadar keskin de olsa; o, kördür.
Zıtların ahenginde dönen bu devranın derununda gözle değil, ancak gönülle görülebilen insandır. İç boyutlarında öylesine özel, öylesine güzel sırlar ve vuslat bekleyen hakikatler vardır ki, görmekten hadım olanlar bu inci mercan güzelliğini göremezler. O gözler, ışığı sönmüş kandili gibidir.
Hazret-i Şems, Makalat adlı eserinde: ‘Bir kâfire dedim ki: Sen de Allah'ın kulusun, ben de. Fakat sen O’nun kahır sıfatından, bense lütuf sıfatından yaratılmışız. Lütuf sıfatı, kahır sıfatından üstün gelir, Kahırdan........

© Terme Bilgi Gazetesi