Email: [email protected]

Twitter: @demetce

“Görgü, panik ve üzüntü hallerinde hemen unutuluverirdi.”

Adımı Deniz Koydular romanımdaki karakterlerden biri üzüntü halinde viski bardağını tepelemesine doldurduğunda yazar, süper egonun eseri görgünün nasıl bir anda yok olabildiğini bu cümleyle fısıldıyordu.

Bütün hayvanlar kendini yalarken, biz burnumuzu karıştırmıyorsak hep görgünden. Yazılı olmayan, amacı rahatsızlıkları azaltmak olan görgü… Bir süper ego eseri…

Bir de yasalar yaptık. Görgü gibi gönüllülüğe bırakılamayan yasalar… Ahlak protokolleriyle başlayıp Tanrı ile antlaşmaların imzalandığı dinlere, Hammurabi Kanunları’ndan Roma hukukuna, modern hukuka…

Neden en ufacık kaosta yağma başlar? Neden düzendeki ufacık bir bozulmada şiddet artar? Bizi medeni olmaya önce yasalar zorlar sonra da görgü. Lokantada tuzluğu çalmanın cezası vardır, garsona kaba davranmanın ise sosyal dışlanmayla karşılaşılan sonuçları.

Bir futbol kulübü başkanı (MKE Ankaragücü, Faruk Koca) herkesin gözü önünde bir hakemi (Umut Melen) yumrukladı. Etrafındaki vandal kalabalık yere düşen hakemi tekmeledi. Ne ayıp biliyorlar ne de hukuk tanıyorlar! Polis dayak yiyen hakemi saha dışına çıkarırken tribünlerden atılan cisimlerden korumak zorunda kaldı. Kendini yasaların ve tüm görgü kurallarının üzerinde gören AKP kurucularından, iki dönem milletvekilliği yapmış Faruk Koca’nın bu şiddet eylemini hem kulübündeki diğer yöneticilerin hem de taraftarın onayladığını görmek bence gecenin en korkunç sahnesiydi.

Yumruk attığı için eli incinen Faruk Koca’yı hastane çıkışında tezahüratla karşılayan taraftar adına ben utandım. Almanca Fremdschämen kelimesi var ya hani… Başkası adına utanmak. Ona Türkçe........

© Tele1