Gerçekten çok yazık...

Liberal, dinci, Osmanlıcı ya da mandacı etiketli “yazarların”, konu Cumhuriyete ve Mustafa Kemal Atatürk’e saldırı olunca içine düştükleri sığlık gerçekten çok üzüntü verici... O kadar yazıyorlar, birbirlerinden dipnotlar alıyorlar, bir yığın kaynak gösteriyorlar ama ne yazık ki olmuyor, olamıyor!

Üzerine bastıkları temel çürük olunca, vardıkları her sonuç, ileri sürdükleri her “fikir” yalnızca komik oluyor... Bir mahalle kahvesinde, kendi aralarında oluşturdukları bir “fikir birlikteliği” olarak kalsa tamam, o zaman “yalnızca komik” nitelemesi yeterli olacak, ama öyle de değil. Bu sığ, bu düzeysiz, bu tarih bilincinden kopuk söylemler, iri puntolarla manşetlere çıkarılıp, aynı zevatın köşelerinde iddialı yorumlara dönüşünce nitelik değiştiriyor;

- Trajikomik oluyor!

Mesela, Prof. Şerif Mardin yıllar önce, yaşadığı ABD’den “mahalle baskısı” kavramını ortaya attığında, o güne dek onu yere göğe koyamayanların yazdıklarına göz attım; deyim yerindeyse, tam bir faciaydı!

Prof. Mardin neredeyse yerin dibine sokuluyor, böyle bir baskının asla olmadığı savunuluyor, tam tersine dindarlara(?) büyük baskı yapıldığı iddia ediliyordu...

Aynı kalemler, bir yıl sonra hiç sıkılmadan, yazdıklarının tamamen tersini, yine kocaman iddialarla kaleme almışlardı. Peki, niçin?

- Prof. Mardin söylem değiştirmişti de onun için!..

Prof. Mardin, tam bir yıl sonra,........

© Sözcü