Hayata biraz heyecan katmak lazım bazan. Öyle her şey rahat rahat olursa olmaz. Böyle düşünmemiştik tabi yola çıkarken. Doğrusunu söylemek gerekirse pek düşünmemiştik de. En azından ben pek düşünmemiştim. P “Çok bunaldım mücadeleden, savaştan. Gencecik çocuklar yitip gidiyor, bir yandan da hayat devam ediyor, duygularım karmakarışık hayata bir mola vermek istiyorum. Bir çeşit detoks ihtiyacım ver. Zaten İstanbul’a geleceğim annemleri görmeye, onu da direkt uçuşla yapamıyorum. Hazır Yunanistan’a inmişken yolu biraz saptırıp birkaç gün bir ada tatili yapsak mı?” deyince “tamam” dedim. Biletlerimizi ayrı ayrı alacaktık. O Tel Aviv’den, ben de İstanbul’dan uçaklarımıza binecek Atina’da buluşacaktık. Programı öyle yapmıştık. Bu arada ben yakın zamanda geçirdiğim bir burun ameliyatı nedeniyle, o gözlüğü kırıldığı için çok da iyi görmeden aldık biletlerimizi.

Ne olduysa ondan sonra oldu.

Yola çıkışımıza 34 saat kala P’nin telefonuna bir mesaj düştü. Binişiniz 10 saat sonra! Hayır! Şimdi değil, bir gün sonra. Valizler yapılmamış, çocukların mezuniyeti var, iş toplantıları var… Ne olacak? Hemen bir depar, neyse otelde bir gün önce de yer varmış. P hazırlanıp uçtu. Ben kaldım. Oysa ikinci uçuşumuza koltuklarımızı yan yana tutmuştuk.........

© Şalom