Gönlün içtenliği yoğunluğu insana güç ve anlam verir. İçten gelen gönüldendir. Gönlün sesi, duygusu, insanı can evinden yakalar. Bu aşk dilidir. Şarkısı, türküsü, ninnisi, nağmesi, ilahisi, şiiri bu hâlin dilidir. Kur’an okurkenki içten gelen o ses, ritim, ezan okunurkenki o manevî içlilik insanı insan ötesi bir alana taşır. Duygu yoğunluğu, yüksekliği buradan taşır. Aklın sertliğine, katılığına aykırıdır. Düşünüp taşınmaz, içten gelen o tını insanı alır götürür.

Yalnız başınıza bir dağın tepesinde, ormanda, yazıda, tarlada, ovada, bağda bahçede yapacağınız ilk şey içinizin sesini duymak olur. O zaman kendi kendinize coşar taşarsınız. Sesinizi siz sizden alırsınız. Doğaya, rüzgârlara, kuşlara, böceklere eşlik edersiniz. Sesiniz en doğal olan ile buluşur.

İnsan önce kendi sesini duymak ister, sesini kimi zaman beğenmese de kendisinden olduğundan tutkulu olur.

İnsanın acılarını da en derinden yansıtan içten gelen o sestir. Ağıtlar, yakarılar, âh’lar, ilenmeler, beddualar da bu içten gelen sesi yansıtır.

Filistin insanlığın derin acısı ve yarasıdır. Acımasızlığın kurbanıdırlar. Göz göre göre, bilinçle, bilerek insanları işkence ederek, acı çektirerek öldürüyorlar. İnsanlığın gönlünü........

© Milli Gazete