ACAİP YAZILAR

Bugün hiç yorumsuz bir öykü anlatmak istiyorum.

Keyifle okuyun, artık kime nasıl yorum yapmak isterseniz o size kalmış, ben anlatayım sadece.

Vaktin birinde bir padişaha çok güzel bir tavus kuşu hediye etmişler.

Demişler ki “Bu tavus kuşunun eşi benzeri dünyada yok, çok cins bir hayvandır. Şöyle meziyeti var, böyle meziyeti var.”

Padişah hediyeyi kabul edip vezirine sormuş; “Nasıl buldun bakalım tavus kuşumu?”

Vezir, “Bu tavus kuşunun bir kusuru var” deyince padişah hiddetlenmiş, “Nedir bakalım benim eşi benzeri olmayan tavus kuşumun kusuru?”

Vezir “Efendim önce siz bunu size hediye edene sorun sonra söyleyeyim’’ deyince padişah çok merak etmiş. Tavus kuşunu hediye edeni çağırtıp kuşun kusurunu sormuş.

İlk önce kuşun hiçbir kusuru olmadığını söyleyen adam, kellesinin padişah tarafından alınacağını anlayınca gerçeği itiraf etmiş:

“Efendim bu tavus kuşu yumurtadayken anası öldü, biz de onu bir kaza kuluçkaya yatırdık ama bu onun zarafeti ve güzelliğini gölgelemez.”

Adamı yollayan padişah, veziri çağırtır ve tavus kuşundaki kusurun ne olduğunu ve bunu nereden anladığını sormuş.

Vezir “Efendim tavus kuşu alımlı hayvandır kasılır yürür. Suyu bile iki saatte içer çalım satmaktan. Ama bu tavus kuşu, su içerken kaz gibi boynunu uzatıyordu” demiş.

“Aferin” demiş padişah ve emir vermiş “Vezirimin yemeğini bir tas artırın.”

Aradan bir zaman geçtikten sonra padişaha muhteşem bir at hediye etmişler ki öve öve bitirememişler. Bu atı dünyada geçecek at olmadığını, şaha kalktı mı herkesi kendisine hayran bıraktığını, iki günlük mesafeyi birkaç saatte koştuğunu duyan padişah büyük bir heyecanla hediyeyi kabul etmiş.

Vezirini hemen çağırtıp muhteşem atını sormuş ve daha önce olduğu gibi bunu atı hediye edene sormasını istemiş.

Atı hediye eden adamı çağırmışlar o da “Bu atın anası, babası ataları hepsi soyludur amma velâkin bu at daha tayken anası öldü bunu bir inek emzirdi” diye anlatmış.

Padişah adamı kovmuş ve veziri çağırtmış. Vezir huzura gelip sabırsızlıkla kendisini bekleyen padişahı bekletmemek için cevabını vermiş:

“Padişahım soylu at üzerine sinek konduğunda öyle bir silkinir ki sinekler üzerine bir daha konmaya çekinir. Fakat bu sizin at, inekler gibi kuyruğunu sallıyor.”

Padişah, vezirini tekrar takdir edip emir vermiş “Vezirimin yemeğini bir tas arttırın.”

Vezirin bunları nasıl tahmin ettiği padişahın aklından bir türlü çıkaramamış. Veziri bir gün tekrar yanına çağırtıp sormuş; “Söyle bakalım vezir, ben nasıl bir padişahım benim asil soyum sopum hakkında ne söyleyebilirsin?”

Vezir de “Efendim doğrusunu söylemek gerekirse siz soylu bir padişah değilsiniz’’ deyince, padişah yerinden kalkıp vezirin kellesinin uçurulması talimatını verecekken merakı ağır basmış ve neden böyle söylediğini sormuş.

Vezir padişahtan valide sultan ile bu konuyu konuşmasını daha sonra kendisinin cevap vereceğini söyleyince padişah hiç beklemeden annesine gitmiş ve neden asil olmadığını sormuş.

Valide sultan oğluna “Oğlum sen beysin koca ülke senin iki dudağının arasında as dediğin asılır, yaşa dediğin yaşar, sen istemezsen ülkede kuş bile uçamaz’’ demiş.

Annesinin kendisini kandırmaya çalıştığını anlayan padişah kılıcını çekip ve annesinin üzerine yürüyünce durumun kötü olduğunu gören valide sultan gerçeği anlatmış.

“Oğlum, baban sürekli savaşlardaydı ve benimle çok ilgilenmiyordu. Sarayda çok........

© Korkusuz