Interdisciplinair filosoof

De positivo's en moodsplainers laten weer volop van zich horen in het klimaatdebat. Voor wie zich er ook aan ergert behandeld te worden als een fragiele peuter die voor de harde realiteit beschermd moet worden: als ergens brand uitbreekt, dan is het geen 'alarmisme' om alarm te slaan. Noem de klimaatcrisis een klimaatnoodtoestand en klimaatcrisis, want dit zijn beide accurate en objectieve termen.

Waarom sla je alarm in een noodtoestand? Omdat er op dat moment twee mogelijkheden zijn. Er ontstaat ernstige schade, of deze schade wordt zo veel mogelijk beperkt, zo niet voorkomen. En omdat een noodtoestand betekent dat de tijd om te handelen beperkt is. Hoe langer je wacht, hoe minder mensen, huisdieren en spullen je uit het brandende pand kunt redden.

Elke maand dat we traag handelen in de klimaatcrisis, nemen de mogelijkheden om de gevolgen ervan te beperken af, en nemen de kosten (de inspanning die we moeten leveren) om dezelfde mate van schade te voorkomen toe. Anders gezegd, als we nu handelen kunnen we met dezelfde inspanning (tijd, geld, werk) veel meer bereiken dan over een jaar. Over een jaar heeft diezelfde inspanning minder effect en is veel duurder.

Daarnaast neemt in een noodtoestand elke seconde de kans toe dat gebeurtenissen met een grote impact zich voordoen. Ook al........

© Joop