İki haftadır Dünya Gazetesi’nde en önemli problemimizin değer yaratamamak olduğunu ve bu problemin yüzlerce yıldır bu toprakların adeta kaderi olduğunu yazıyorum.

İşte size 100 yıl öncesinden bir gazete küpürü: “Pahalılığa karşı bir istihsal (üretim) seferberliği yapmaya mecburuz çünkü ithalatımızla ihracatımız arasında senelerden beri bir türlü kapanmayan büyük bir açık var.” Bir asırdır sorunu doğru tespit edip ne yapılması gerektiğini söyledikten sonra kalıcı bir çözüm geliştiremiyoruz.

Enflasyonu ve cari açığı aynı anda düşürmenin verimlilik artışı ile mümkün olduğunu üniversitelerde ekonomiye giriş derslerinde yıllardan beri anlatmamıza rağmen hayata geçiremiyoruz. Eldeki kaynakları çoğaltmadan, bu kaynakların verimini arttırmadan ve kaynak dağılımını iyi yapmadan uygulayacağımız bir ekonomi programının da sorunlara uzun vadeli bir çözüm oluşturacağını sanıyoruz. Yanılıyoruz ve zaman akıp gidiyor. Basit örneklerle anlatmak istiyorum.

Kaynakları çoğaltmaktan neyi kastediyorum? Mesela çalışan sayısını. Türkiye’nin sadece üçte biri kayıtlı çalışıyor! Dünyanın hiçbir ülkesinde bu kadar düşük bir istihdam oranıyla sürdürülebilir bir şekilde kalkınıp büyüyemezsiniz. İstihdam oranımızı kendi gelir grubunda yer aldığımız ülkeler seviyesine çekmek için 9 milyon daha fazla istihdama ihtiyacımız var.

-Kaynak: Cumhuriyet, 1929. (Doğruel ve Doğruel, 2005)
-Gazete kupürünü gönderen dostum Hakan Kara’ya teşekkür ederim.

Çin seviyesine çekmek istiyorsak bu sayı 10.7 milyona çıkıyor. İstihdam oranına ek olarak işsizlik oranları ile ilgili bir istatistik vereyim: Dünyadaki her 10 bin kişiden 107’si, her 10 bin işsizden de 168’i Türkiye’de yaşıyor! Dolayısıyla çalışan sayısını artırmadan (gazete küpüründe yer aldığı gibi bir üretim seferberliği yapmadan) enflasyonu, cari açığı ve sosyal güvenlik sistemindeki sorunları kalıcı........

© Dünya