Küba’nın sokaklarından geçerken tanık olduğumuz hayatlar, kentlerin bazı yerlerinde turizme bağlanan umudun belirtisi olarak yükselmeye başlayan lüks otellerle çarpıcı bir çelişki içindeydi. Ancak yoksul mahallelerde de hiç eksilmeyen müzik sesleri ve dans görüntüleri, abluka altında zorluklara göğüs geren Kübalıların yaşama direncini yansıtıyordu.

Sanata öyle sıkı sarılmışlar ki çocukların ve gençlerin manevi dünyalarını bu yolla geliştirmeyi bir ilke olarak benimsemişler.

Havana’da ziyaret ettiğimiz La Colmenita Çocuk Tiyatrosu Topluluğu, rehberimiz Mehmet Onur Çuvalcı’nın ifadesiyle, “sanatsal üretim yoluyla Küba Devrimi’nin eşitlik temelinde insani değerleri yüksek ‘yeni insan’ yetiştirme çabasına iyi bir örnek.”

Merkezlerine varır varmaz bizi neşe dolu bir atmosferde karşıladıklarında, topluluğun kurucusu ve direktörü Carlos Alberto Cremata, her birimize farklı yaşlarda bir çocuğun eşlik edeceğini ve böylece birlikte dans ederken konuşarak birbirimizi daha iyi tanıyacağımızı söyledi. Gerçekten de önce yalnızca alkış tutup izleyen turistler, bir süre sonra şarkı söyleyip dans eden çocuklara katıldığında tam bir kaynaşma yaşandı.

14 Şubat........

© Cumhuriyet