Kocasının cebinde değişik kadınlarla samimi fotoğraflarını gören kızgın kadınlardan biri soluğu adliyede almıştı. Açtığı boşanma davası ile kocasını pek üzmüştü.

Adam duruşmalarda sürekli karısını çok sevdiğini, boşanmak istemediğini dile getiriyordu. Ne kadar yalvarırsa yalvarsın, karısının onu affetmesini sağlayamadı.

Ne vardı ki altı üstü çalıştığı firmanın bayi toplantısına gitmişti. Oradaki kadınlarla eğlenmiş, o kadınlardan birini odasına çıkarmıştı. Çok verimli bir toplantıydı ona göre. Duruşmada sürekli “Ben karımı hiç aldatmadım” diyordu.

Hâkim sordu, “Karımı aldatmadım diyorsun ama otel kayıtlarından kadınlardan biriyle aynı odada kaldığın anlaşılıyor. Üstelik sarmaş dolaş fotoğrafların da var. Buna ne diyorsun?”

Hâkim dosyadaki fotoğrafı adama doğru uzattı. Adam fotoğrafa uzun uzun baktı, gözlerini kırpıştırdı. Hâkim sakin sakin cevap bekliyordu. Sessizlik duruşma salonuna yayıldı. Herkes cevabı beklerken sessizlik de beklemedeydi. Bir süre sonra, davalı cılız bir sesle cevap verdi:

“Ben karımı aldatmadım, o promosyondu, promosyon! Birlikte olduğum kadına ben para vermedim ki o hediye. Promosyon olduğuna göre aldatma sayılmaz.”

Duruşma salonunda kahkaha sesleri yükseldi. Kahkahaları duyan adam, “Hata yaptık” dercesine dudaklarını ısırdı.

Eh, bu da bir savunma biçimiydi, nasıl kabul görürse artık.

Sonuçta taraflar, anlaşmalı olarak boşandılar. Dava çabuk unutulsa da........

© Cumhuriyet