Sevgili okurlarım, son yazdıklarıma bir göz gezdirdim. Galiba ben mazoşist oluyorum. Dilovası’ında patlayan parfüm deposunda ölen üçü çocuk yedi kadın işçi, MESEM’in işverenlere kıyağı nedeniyle işyerlerinde ölen çocuk işçiler, havalarda uçuşan ve “sayın Öcalan” sözleriyle başlayan tehditler, her gün şiddetini artıran muhalif tutuklamaları; ansızın işten çıkarılan, tazminatları ödenmeyen işçilerin yalnızlığı, artan akran şiddeti, çocuk çeteleri ve daha pek çok olumsuz durum beni iyice içine çekmiş. “Hop!” dedim, “Bugün iç açıcı bir şeyler yazayım” dedim. Hem okurlarıma hem de bana iyi gelir. Başladım düşünmeye, yok aklıma hiç açıcı bir şey gelmiyor, kuşatılmış durumdayım, böyle bir durum başıma ilk kez geliyor. Olacak gibi değil, en eski yazılarımı karıştırmaya başladım ve 28 Kasım 2021’de yazdığım “Boji’yle dünyayı gezdik” yazısı önüme düştü. Boji’yi anımsadınız değil mi? Hani şu otobüslere, vapurlara binen ve İstanbul’u gezmeye doymayan köpek dostumuz. Şikâyet edilmişti, ben de hepimizin sevgilisi Boji ile, o Matematik Köyü’ne gönderilmeden önce dünyayı yeniden gezmek istemiştim. Devamı şöyle gelmiş:

“Bak Boji” dedim, “Denizi seyretmeyi, metrolara kaçak binip İstanbul’un bir ucundan bir ucuna gitmeyi seviyorsun ama artık bu seni kesmez, gel birlikte bir dünya turuna çıkalım.” Boji dünden razı, gözleri parladı ve hemen yola koyulmak için hazır ol vaziyetine geçti, böylece dünya turumuz başladı.

İlk önce Küba’ya gittik. Sabahın erken saatleri, Boji şen şakrak okul öğrencilerini görünce bir sevinç narası attı. O zaman ben bir açıklama yaptım: “Bak Boji İstanbul’da kaçak ulaşım araçlarına biniyorsun ya, o kadar övünme gördüğün bu........

© Cumhuriyet