Bir toplumun bir kesime yaklaşımını öğrenmek için sokağa çıkmak, onun havasını solumak, gündelik faaliyet içerisinde bulunmak yeterlidir. Orada toplumu toplum yapan sevinçleri, hüzünleri, çelişkileri, duyarsızlıkları görürsün. Yani bir aynadır aslında her tür eğilimin görüldüğü. Geçen gün sokak ortasında yaşanan eril şiddet ve çevredekilerin tepkisi şu anki durumumuzun da bir aynasıydı mesela. Yabancılaşma, ırkçılık ve cinsiyetçiliğin birbirini beslediğinin acı örneklerinden biriydi. Hamile bir kadının saatlerce sopayla dövülmesi ve kimsenin sesinin çıkmaması. Sonra o ses tellerini tıkayan tortu. Yani ırkçılık. Yani Roman olmasa ses çıkaracaklarını söylüyor bir esnaf. Yani “kadın umurumuzda değil, aşağı gördüğümüz bir kesimdense hiç değil” demek istiyor.

Bu içinde bulunduğumuz sürecin ürkütücülüğü ve tehlikelerine dair çok çarpıcı bir örnek. Benzer bir duyarsızlığı, türcülüğün yükseltilmesiyle canice işlenen hayvan cinayetlerinde de görüyoruz. Adeta şiddete alışıyoruz. Aslında bugün değinmek istediğim bunlar değil. Bir başka ayrımcılık türü ve rahatsız ediciliği çok fazla göze çarpmıyor. Yukarıdaki örnekler kadar olmasa bile yıpratıcı.

Bilinçli bilinçsiz, kötü niyetli ya da değil çeşitli aşağılayıcı ifade ve davranışlar. EEEH dergi yazarı Elif Emir Öksüz, mikrosaldırganlık olarak Türkçeye uyarlamıştı bu davranış biçimini. Mikrosaldırganlık ötekileştirilen kesimlerin sürekli karşı karşıya kaldığı bir durum. Oldukça kanıksanmış, hatta olmazsa olmaz gibi. Ben sağlamcılığın ifade biçimi diyorum buna. Başka ayrımcılık türlerinin de ifade biçimi aynı zamanda. Bu davranış türü zararsız gibi görünse de birçok insanın zihninde derin yaralar açıyor ve cesaretini........

© Bianet