*Görsel betimleme: Fotoğrafta, bir trafik ışığı direğine monte edilmiş sarı bir buton görülüyor. Bu buton, yaya geçidinden geçmek isteyenlerin trafik ışığını değiştirmek için kullanabileceği bir araç. Butonun üstünde braille alfabe ile yazılar var. Arka planda bulanık bir şekilde yaya geçidi ve yol çizgileri görülebiliyor.

Kendimize “normaller” yaratmışız. O normallere göre inşa etmişiz hayatı. Eşitsizlik üreten bir sistemin içerisinde, onun ihtiyaçlarıyla şekillendirilen hayatı normallik ölçütü olarak kabul etmişiz. Nasıl kabul ettiğimizi bile anlamadığımız bir sürecin sonucunda, o normal, ayrımcılığı kurumsallaştırmış. Yarattığı yeni yeni akımlarla da bu sürecin fikirsel altyapısını oluşturmuş, ırkçılık, sağlamcılık, türcülük gibi. Kendi normaline uymayanı “Eksik, kusurlu ve sorunlu” ilan etmiş. Bu “anormal” kesimler, yani çeşitliliğiyle tüm dünya; yaşamın kendisi sanal bir hiyerarşiye mahkum edilmiş.

“Normalin” dışında bırakılanlar için hayat bir mücadele alanına dönüşmüş. En temel gereksinimleri bile özel ihtiyaç olarak nitelendirilmiş. Bu yazıda sağlamcılık ve onun yansımaları üzerinden gelişen “özel gereksinim” kavramını biraz tartışmak istiyorum.

Sağlamcılık ayrımcı bir ideoloji olarak bir eşitsizlik kaynağıdır. Yeti farklılıklarını gözetmeyip, yarattığı “normal” algısının dışında kalanları eksik ve kusurlu kabul eder. O nedenle bir hiyerarşi kurar “anormal” kabul ettikleriyle arasında. Bu kapsamlı, somut sonuçları olan, sistematik bir akım olduğu için; hayatın her anını etkiler. Hayatı kendine göre inşa eder. Bunun anlamı çok açıktır. “Normalin” dışında kalanlar için hayatın her anı ekstra efor sarf etmemizi gerektiriyor. Evet gerçekten her anını ve her alanını. Ekmekten suya, duygusal bir ilişkiden çalışma alanına, okuldan eve…

Ayrımcı akımların hedefi olan her kesim için bu böyle ama biz sağlamcılık yansımasına bakalım. Tanıdık sulardan da çıkmayalım bir körün bir gününün belli kesitleri üzerinden canlı canlı örnekleyelim. Bu süreç EEEH Dergi okurları ve bu işin........

© Bianet