Rahmi Apak, Yetmişlik Bir Subayın Anıları adlı kitabında şöyle diyordu:

“Bir yerde, küçük bir sırt üstünde yedi sekiz subayın daire şeklinde bir şeyler yaptıklarını gördüm, hayvandan inerek onların yanına sokulduk. Subaylardan birisi Kur’an’ı ortasından bir iple bağlamış, bu ipe bir anahtar geçirmiş, mukaddes kitabı çeviriyor sonra bırakıyor. Yedi sekiz defa bükülmüş olan ip dolayısıyla bu defa geriye dönen ve sonra sağa sola ufak hareketler yapan Kur’an nihayet kuzey istikametinde durunca kitabı çeviren subay: ‘İşte, kitabın gösterdiği istikamet, bizim için hayırlı olacak istikamet burası, yani Loşna istikameti. Cavit Paşa’nın bulunduğu yer’ dedi. Meğerse bu subaylar yarım saatten beri hangi istikamete gidilmesi gerektiğini tartışmışlar… Loşna’da Cavit Paşa’ya katılacak olurlarsa Sırplara teslim olacaklarını ve Sırpların ise, Türk Askerine iyi davrandıklarını, hâlbuki Ordu Komutanı’nın emri gereğince Fiyeri’ye gidecek olurlarsa Yunanların Türk esirlerini öldürdüklerini tartışıp durmuşlar. Kur’an falına başvurmaya karar verilmiş. Sonuçta, bu gruptan beş subay Kur’an falının gösterdiği istikamette (Ordu Komutanı’nın emrinin tersine) yola çıktılar, diğer iki subay da ordunun talimatına göre Fiyeri’ye gitmek üzere bize katıldılar… Çok şükür ne Yunanlar ne de Sırplar, Türk Ordusu’nun sığındığı bölgeye ilerleyemediler…” (Rahmi Apak, Yetmişlik Bir Subayın Anıları, 1988). İşte, Osmanlı İmparatorluğu’nun sonunu getiren Balkan Savaşı (1912-1913) Faciası’na neden olan zihniyet buydu. Osmanlı’yı tarih sahnesinden silen bu zihniyetti…

Hitler Nazizmi’nin ders alınması gereken çok önemli bir özelliğini, Hitler’in Propaganda Şefi Goebbels’ten dinleyelim:

“Almanya’nın gerçek hedeflerinin ne olduğu konusunda düşmanlarımızı karanlıkta bırakmayı başardık. 1932’den........

© Yeniçağ