(Her gün Türkiye'den -takriben- bin 500, dünyadan ise 140 bine yakın kişi "Meçhule giden gemilerle" ayrılıyorlar.) Gençliğimizde dinlediğimiz arabesk şarkılardan biri de; "ben doğarken ölmüşüm" adlı parça idi. Güftesi biraz isyan kokan bu parça da, hakikatin bir kısmı dillendiriliyordu. Gerçek daha fazla idi;

Daha doğmadan kesilmiş biletlerimiz.

Günü geldiğinde "Meçhule giden bir gemiye" bineceğiz hepimiz.

Yılı, ayı, günü, saati, dakikası, saniyesi bellidir bu biletin,

Lakin çoğumuz maalesef bu gerçeğe biganeyiz

Bu hakikati ya bilmeyiz

Ya da en büyük bu gerçeğe karşı kütük gibi gafiliz.

Halbuki gün gibi aşikâr ki doğan ölür,

Açan solar, gelen gider, giden gelmez

Her gün yaşarız bu gerçeği

Fakat nefsimiz bir türlü kabul etmez.

Şairin meçhul dediğine bakmayın siz,

Biz müminler o yurdun adını ezbere biliriz..

Gidilen o yurda biz, ebedi âlem deriz.

Şair için "meçhul" olan o yerler,

Müminler için çok bilindik yerlerdir:

Gidilecek ve ebediyen kalınacak o menzilin adı: Ahiret Yurdudur.

Ahiret / Ukba bizim için pek bilinen bir ata yurdudur.

Kur'an'da 140 kez zikredilen bir yer elbette bizim için malumdur.

Ahiret, "öteki dünyanın" diğer adıdır.

Ölümle başlayan sonsuz yolculuğun son durağıdır.

Tüm insanlara dünyadaki söz ve........

© Yeni Meram