Çok siyasî olduk; bu gözlük ile bakar, bu terazi ile tartar olduk. Netice hüsran…Kaybolduk.

Çocukların bile oyuncağı olmak bu. Çakıl taşı dağdan ağır olabilir mi! İnsan insana niye ve ne zaman sağır olur? Siyaset mihenk taşı olduysa daha buralara kim uğrar?

Şeytan sevindirmek diye bir şey ne demek Bilgin Abi? Babamdan duyardım; birilerini ikna için kullanırdı bunu; bu deyim ya da deyişi… Şunu şöyle yapalım da şeytan sevindirmeyelim derdi. Faydasını da gördüğünü görürdüm o ikna turlarında muhatabını. Ne bileyim ta o zamanda; şeytanı sevindirmenin ya da küstürmenin ne olduğunu!

Şiirden, sohbetten uzaklaştık. Elimize ne geçti? Koskocaman bir yalnızlık, kabalık, cimrilik, içe kapanmışlık, kendimize o gerekmediği kadar güven, hırsın o kaba kacağa sığmayışı…

Ülke meseleleri Meclis’te enine boyuna konuşulur; benim bildiğim. Yok; orda da konuşul/a/mıyor.

© Yeni Asya