“Öleceğin kimse bilmez.” diyorsa şair; kimseler ölüme koştuğunun farkında değil demek!

Şundan diyorum bunları. Babam öldü de…

Onu görünce aklıma ölüm gelmezdi hiç. Hep koşar, hep çalışır, hep biriktirirdi. Bugünün yarını vardı da… O yarın ölüm”müş meğer!

Otursana biraz babacağım.

“Ölünce çok yatacağız.”

Fırtına mı, kasırga mı; bilemezdim. Bir iş bitti bitti; bitmedi kendi koşardı.

Hattâ tâziye için arayan bir arkadaşım, babamın da hayatın faniliğini anladığını dediydi.

Hayat mı anlatır daha açık her şeyi; ölüm mü, Bilgin Abi.

Hayatta çok şeyin farkına varmıyoruz, diyorsun; öyle mi?

Bana da öyle geliyor.

Ölmese babam ölmezdi. Yaşamak onun........

© Yeni Asya