Diğer

T24 Haftalık Yazarı

07 Nisan 2024

İncecik, sportmen Arjantinliler kadar, Amerika'dakiler gibi aşırı kilolular da var. Kimi parkta, bahçede koşuyor, mekik çekiyor, toplu dans derslerinde terliyor; kimi de empanadalar'a vermiş kendini, yiyor da yiyor!

A şıkkı mı, B şıkkı mı?

Karar veremedim.

Bir elimde dondurma, bir elimde alfajores; kalakaldım…

Hayır, haftalardır buradayım ama benim hâlâ anlayamadığım çok önemli bir konu var: İklim çok güzel, coğrafya bu kadar uygun; neden tarım yeterince yapılmıyor? Tüm araziler hayvancılık ve üzüm bağları için ayrılmış herhalde. Koskoca, 16 milyon nüfuslu Buenos Aires'te, iki tane vejetaryen lokanta gördüm sadece. Diğer tüm lokantalarda da, sebze kategorisinden sayılabilecek ürünleri her defasında ısrarla aradım.

Patates kızartması vardı yalnızca; mecburen yedim…

"Asado", ızgara demek. Barbekü yapmak, mangal başında et pişirmek anlamında kullanılan bir kelime. Her tür etin mangalda pişirilme hâli. Dünyanın en çok et tüketilen ülkelerinden birisi burası. Her öğünde et var. Etler acayip lezzetli ve kasaplarda bizim Türkiye'de ödediğimiz fiyatın yarısından daha az ödüyorlar. Biftek, pirzola, tavuk, kuzu; her tür etin en güzeli burada.

İyice akılda kalsın diye bir daha yazıyorum: Arjantin, et severler için bir cennet.

Et yemeği pişirmek, yemek, et yemek için toplanmak anlamında da değişik tabirler, terimler kullanıyorlar. Örneğin "parilla", açık hava mangalı; ama aynı zamanda da bizdeki "kebapçı" karşılığı, et lokantası, mangal lokantası anlamına geliyor. Her sokakta bir "Parilla" var. Bir de "hadi bi mangal yapalım" anlamında da "Parilla" diyorlar, anlaşıyorlar, buluşuyorlar.

Lüks semtler dışında fiyatlar bize göre yerlerde. Kişi başı 300-400 TL'ye, tıka basa et ve yanında iki bardak şarapla saatlerce oturuluyor.

Bu arada sadece et ile yetinmemek lazım. Her çeşit et ve işlenmiş et ürünleri. Örneğin sosis çeşitleri de çok çok lezzetli. Dana ve domuz diye ayrılmış ürünler, gönül rahatlığıyla yenebiliyor yani.

Veya bizdeki söylendiği şekliyle: Şnitzel!

Arjantin şnitzeli, bir milli yiyecek haline dönüşmüş. İncecik kesilmiş, ekmek kırıntılarına ve yumurtaya bulanmış etler, kızgın ve derin yağda bir güzel kızartılıyor. Öyle yağsız tava veya yeni nesil sağlıklı pişirme tenceresi falan değil yani. Anam babam usulü kızgın yağ dolu tencerede!

Lokantalarda patates püresi ile servis ediliyor. Sokaklardaki büfelerde, yumuşacık ekmeğin içinde sandviç olarak satılıyor. Biraz da mayonez sürüp iki yaprak marul koyuyorlar. Mutlaka bir ince dilim de mozarella peyniri. Hani ara öğün havasında, o eşsiz lezzet mideye iniyor.

Kimse kalori saymıyor. E haliyle insan kötüye, yanlışa çabuk alışıyor. Bir iki boş verdikten sonra, yedikçe daha bir "ye" geliyor!

Offf, çok fena durumlar. Neyse, malum yemeğin bir de "Milanesa a caballo" diye bir türü var; lokantalarda tabakla geliyor masaya. "Ata binen Milanesa" demekmiş. Şnitzel, peynir, üstüne bir de yumurta kırılıp kızartılmış. Yanında da kızarmış patates tabii. Bir de daha da tatlandırmak için mayonez!

Hiç yemedim,........

© T24