Rabîa b. Ka’b el-Eslemî t anlatıyor:

“Bir yolculuk sırasında Hz. Peygamber’le (s.a.v) birlikte geceledim. Hizmetinde bulundum. Abdest suyunu, seccadesini getirdim. Diğer ihtiyaçlarını karşıladım.

Aramızda şu konuşma geçti:

-Ne arzu ediyorsun,

-Ya Resûlellah! Senden, Cennet’te seninle beraber olmayı istiyorum.

-Bundan başka bir şeyi değil de gerçekten yalnız bunu mu istiyorsun?

-İstediğim budur, yalnızca bunu istiyorum.

– O halde, pek çok namaz kılarak kendin için, bana yardımcı ol.”333

Rabbimiz tarafından kendisi de sorgulanacak olan Peygamberimizin günahları bağışlama ve arzularını gerçekleştir- me gücü ve yetkisi yoktur. Herkes yaptıklarından sorumludur ve de kendi amelleriyle Rabbinin rızasına erecektir. Bunun içindir ki Peygamberimiz Cennet’te kendisiyle beraber olma isteğinin gerçekleşmesini kendi duâsı ve şefâatıyla irtibatlandırmamış, kişinin ameline bağlamıştır.

Konumuz zâviyesinden dikkatleri çeken husus, Peygamberimizin bir başka ameli değil de namazı göstermesidir.

Burada yeri gelmişken şu ilaveyi yapmakta fayda görüyoruz:

Peygamberimizin başkasına garanti vermek şöyle dursun, kendisiyle ilgili de yardım talebinde bulunmuştur. O, Cennet’in en yük- sek makamı olarak gördüğü ve sahibi olmayı yalnızca ümit edebildiği “Vesîle” nin kendisine verilmesi için ümmetinden duâ istemiştir.

O şöyle........

© Mir'at Haber