Havle binti Salebe’nin eşiyle arasında bir tartışma yaşanmıştı. Eşi de sinirlenerek ona “Artık sen benim annem gibisin” diyerek zıhar yapmıştı. Fakat daha sonra pişman olmuştu. Çünkü bu ifadeler Araplarda boşama anlamına gelirdi. Havle binti Salebe, İslam’ı yaşamaya gayret eden ve dini konularda çok hassas olan bir hanımdı. Kocasına, bu yaptığından dolayı tavır aldı. Kocasından, Resulullah’a gidip bu durumu sormasını istedi. Fakat kocası, “Ben utanırım, sen git” dedi. O da büyük bir üzüntüyle Efendimiz’e (s.a.s.) gidip durumu arz etti. Kocası çok ağır bir söz sarf etmişti. Efendimiz (s.a.s.), bu durum karşısında bir müddet sustu. Havle binti Salebe, eşiyle tamamen ayrılacağından ve yuvasının yıkılacağından korkmaya başlayınca hüzünlü ve kısık bir sesle yuvasını kurtarmak için Allah’a yalvarmaya başladı.

O anlara tanık olan Hz. Aişe annemiz şöyle diyor: “Bütün sesleri işiten Allah ne kadar da yücedir. O kadın öyle kısık bir sesle ve gönülden Allah’a yalvarıyordu ki, sesini zor işitiyor ve ne dediğini duyamıyordum. Ancak Allah, o kadının sesini duydu ve ayet nâzil oldu.”

Nazil olan ayette: “Kocası ile ilgili sana başvurarak hakkını arayan ve Allah'a şikâyette bulunan kadının sözünü Allah işitti. Allah, sizin karşılıklı konuşmanızı........

© Milli Gazete