Tiyatroda realizmin öncüsü Anton Çehov’un meşhur sözüdür: “İlk perdede duvarda asılı bir tüfek varsa, ikinci ya da üçüncü perdede o tüfek patlamalıdır” der.

Bahçeli’nin konuşmasındaki çözüm önerisi ile Çehov’un sözü arasındaki ilişkiyi en sona bırakalım.

Bahçeli kürsüye çıkana kadar kayyım kararıyla herkes çıktan sürecin bitişini ilan etmişti. (Hatta bazıları bunu kutluyordu)

Bahçeli’nin de bitirilmiş sürecin ardından kürsüye çıkıp esip gürlemesi, mesela DEM Parti liderinin Mardin’deki mitingde söylediği “Şeyh Saidli, Sakineli” konuşmasına verip veriştirmesi bekleniyordu.

Neredeyse hepsini görmezden geldi.

Kayyımların geçici olduğunu hatırlatmakla yetindi:

“Esenyurt, Halfeti, Batman ve Mardin belediyelerine atanan kayyımlar demokrasinin ve milli iradenin inkarıyla ilişkili değil, söz konusu belediye başkanlarının terör örgütüyle irtibat, iltisak ve illiyet bağlarından dolayıdır. Türkiye’de hukukun üstünlüğü havi ve hâkimdir. Yargı kararlarına riayet ve saygı şüphesiz mecburidir.Geçici olarak görevden uzaklaştırılan belediye başkanları hukuki süreçlerin sonuçlanmasını sabırla beklemelidirler.”

Hatta daha önce hapisten çıkmasına vesile olduğu ve şimdi “terör örgütü üyeliği”nden aldığı cezayla yerine kayyım atanan Ahmet Türk’ün hukuken “teröristliğine” şu sözlerle itiraz etmiş oldu:

“Özellikle ciddi sağlık sorunları olan, yaşı kemale ermiş bulunan ve köklü bir aileye mensup, Kürt ağası Sayın Ahmet Türk’ün istismar edilmesi, İmralı’yla DEM Parti arasına çomak sokma sinsilikleri CHP’nin başını çektiği kara kampanyanın dış bağlantılı mahsulüdür.”

(Kürt ağası ibaresi konuşma metninde yok, onu Bahçeli irticalen eklemiş)

Bu sözlerden Bahçeli’nin kayyım kararlarından habersiz olduğu ya da kayyım kararlarından o kadar da memnun olmadığı sonucunu çıkaranlar haklı olabilir.

Son kayyımların en azından Bahçeli’nin açılımı ve sürecinin bir parçası olmadığı açık.

Bahçeli, iki hafta önce Öcalan’ı Meclis’e çağırdığı tarihi konuşmadan bir gün sonra PKK’nın TUSAŞ’a yaptığı sansasyonel saldırı sonrası bitirmediği süreci, kayyımlarla da bitirmedi.

Kendi fikri müktesebatı içinden barış ve birlik mesajlarıyla konuşmasına başladı:

“Osmanlı İmparatorluğu yerel kültürleri ve etnik toplulukları bünyesinde nasıl bir arada tutup barış ve sükûnet ortamını tesis etmişse, ecdadımızın ayak izlerini takip ederek Türk Barış devrinde aynısı yaşanabilecektir. Türk milleti tarihin hiçbir döneminde asimilasyoncu olmamıştır. Peki tarihin tekerrürüne hizmet etmek varken, milli beraberlik ve kardeşlik mirasını yağmalamak için kuyruğa girenlere göz yummak akıl karı mıdır?”

Sonra herkesin en merak ettiği yer geldi.

Öcalan’a yaptığı çağrıdan geri adım atacak mıydı?

Atmadı, hatta bir adım ileri gitti:

“Geçen hafta açıkladım, herkes konuştu, daha da konuşuyorlar…Ağırlaştırılmış müebbet hapis cezasına çarptırılan teröristbaşı, terörün bittiğini, PKK’nın lağvedildiğini, ihanet ve bölücülüğün çıkmaz sokak olduğunu söyleyecekse, haydi DEM grubuna gelsin, bunları teker teker söylesin, ak koyun kara koyun ortaya çıksın, umut hakkından da istifade etsin. Sözümün arkasındayım ve teklifimde ısrarlıyım.”

“Arkasındayım ve ısrarlıyım” dediği çağrısına önceki haftaki çağrısında olmayan bir bölüm daha eklemişti.

Konuşmasındaki en kritik yer aslında “çağrısının arkasında durdu” başlığının altında kalan bu paragraftı.

Şöyle dedi:

“Tabular kalktıkça, ezberler bozuldukça, statüko delindikçe, insanlar birbirine dürüst davrandıkça, içlerinden geçeni özgürce söyledikçe, bir anlaşma ve mutabakat noktasından diğerine küçük adımlarla ilerlemek daha kolaydır.

Anlaşmazlıkların çözümü milli nitelikli kapsayıcı bir düşünce biçimi oluşturmaktan, sorunlara başka türlü bakmaktan, yapıcı, sahici, olgun ve ikna edici tavır almaktan geçmektedir.

Karmaşa çoğaldıkça, kıvrılıp içinden geçebileceğimiz çatlaklar da çoğalacaktır.

İnancım odur ki, çekilen kahırlardan nice lütuflar doğacaktır.”

“Tabular kalktıkça, ezberler bozuldukça, statüko delindikçe…”

Evet bu üç kavramı da Bahçeli kullandı.

Ama burada sadece söz sanatlarından söz etmiyoruz.

Hemen ardından gelen cümleler son derece şaşırtıcı ve ileri bir çözüm perspektifine işaret ediyordu:

“…bir anlaşma ve mutabakat noktasından diğerine küçük adımlarla ilerlemek daha kolaydır.”

Bu cümle Çatışma Çözümü pratiklerini bilen birinin elinden çıkmış gibi görünüyor.

Çatışma çözümlerinde sorun ve çözüm bölünür. Uzlaşılan noktalardan,........

© Karar