Bilgisayarım beni uyarıyor. Önce başlıktaki son kelimenin altını mavi ile çiziyor; sonra da ne var diye sorunca, yoksa, diyor, muhasebe mi demek istemiştin! Yok, diyorum, özellikle musahabe. Bak kelimenin altını yine maviledi. Ben de bildiğim gibi yazmaya devam ediyorum.

Aslında başlığı “şair okuma kılavuzu” koyacaktım. Yani İsmet Özel’i okuma kılavuzu. Çünkü musahabe boyunca herkes bildiğini söyledi. Ben de bildiğimi düşündüm, ama söylemedim. Şimdi o düşündüklerimi söylenenlerle birleştirip bir musahabe tutanağı hâline getireceğim. Böylece ortaya şair olarak bir İsmet Özel portresi çıkmış olacak.

Neden söyleşi değil de ille musahabe, diyeceksiniz. Haklısınız. Kimsenin bilemeyebileceği bir kelimeyi kullanıyorum. Yahya Kemal olmasa ben de bilemeyebilirdim. Tarih Musahabeleri kitabını hatırladım ve burada da en doğru kelime bu, dedim kendi kendime. Birlikte bir şeyler konuşmakta iken, bir arkadaşlar grubu arasında karşılıklı olarak gayr-i nizami, konusuz, tasarlanmamış, gelen sohbete katılmış, yöneticisiz, masasız, her şeylerin konuşulduğu, ama daha çok İsmet Özel’in konuşulduğu bir ortam. Geldi çaylar, gitti çaylar; yerine, geldi sözler, düşünceler.

İsmet Özel sayısı ne âlemde, diye soruldu. Muhatap da meclisteydi.

İlgili arkadaş, iyi gidiyor diye cevapladı. Orada bulunanlardan bir ikisini sayarak, onlar da yazılarını tamamlarlarsa dosya da tamamlanmış olacak.

Demek önümüzdeki aylarda bir özel sayı var. Konusu da İsmet Özel. Hazırlıklar tamamlanmış, görüşmeler yapılmış, yazılar dosyalanmış, yazarlar yazmış, benim gibi az yazanlar es geçilmiş. Olsun. Herhâlde diyorum, bir şair üstüne yazılacaksa şairler yazmalı, diye düşünülmüştür. Evet, ben şair değilim. Belki İsmet Özel’i şairler kadar anlayamayabilirim.

Yine ilgili arkadaş, son zamanlarda yazılmış çok uzun bir şiirinden söz etti ve İsmet Özel’in, şiirde Yahudilere yakınlık duyduğuna dair işaretler bulunduğunu söyledi. Bunu kendi mi söylüyor denince de, yok, dedi bu benim bir çıkarımım. Şiiri okuyunca bunu hissettim.

Vay anasını, dedim, kendi kendime. Dedim ya ben konuşmuyorum. Bütün düşüncelerimi içimde biriktiriyorum. Sözlerim meydanda olmadığına göre yüzüme bakıp da benim neye yakınlık duyduğumu da okuyabilirler mi? Eğer öyle bir şair duyarlığı varsa yandık demektir. Adamı biz Müslüman biliyoruz. Demek şiirinin derinliklerinde başka duygular da varmış.

Özel’in Şiir Okuma Kılavuzu’nda düzyazı ile şiir arasındaki fark ile ilgili olarak, kendimizi ifade etmede düzyazının yetersiz kaldığı yerde şiir imdadımıza yetişir, gibi bir sözü vardır.

İsmet Özel özellikle şiirlerinde zaten hep kendini ifade eder. Bu yüzden bir zamanlar onun için, kendini yazan şair başlıklı........

© İnsaniyet