Daha önce paylaşmış olduğum Elazığspor ve 23 Futbol kulübü için yazdığım yazılarımı okuyanlar anımsarlar. Futbol artık futbol alanı değilmiş gibi duruyor, peki neden mi böyle düşünüyorum? Doksanlarda gülümseyerek hatırladığımız spor karşılaşmalarında sergilenen nezaketler, saygı ile beslenen eylemler ve daha pek çok anlamla yüklü kültürel etkileşimler artık erezyona uğradığı için. Bu anlamda konuyla ilgili alınganlık göstermeye de kanımca gerek yok gibi.

Çorak, sevimsiz ve biçimsiz bir alanda “varlığımızı” sürdürme telaşı nedeniyle artık futbolun “kaliteli bir tören alanı” olmaktan çıktığını gözlemliyorum. Futbol, şehirlere itibar kazandırmak, siyasi düşüncelerin propagandasını yapmak, durumlara aşırı tepki göstermek gibi pek çok alana adeta kollarını açan bir savaş alanına çevrildi. Bu söylemimin abartılı olduğunu düşünenler olabilir. Her karşılaşma ve sonrasında Atatürk Stadyumunda yaşadıklarımızı hatırlayalım lütfen. (küfür, hakaret, yerleri kirletme, koltukları kırma, ve nicesi) Bence bu yaşananlar hâlâ avcı toplayıcı toplumda yaşadığımızı düşünenlerin var olduğunu gösteriyor.

Futbol, kitlesel üslupların bazen pek de bir işe yaramadığı bir endüstri alanı. Yani sen taraftar olarak karşı takımın oyuncusuna, teknik heyetine hatta hakeme bile küfür, hakaret ve nicesini saydırırken futbolun sadece bir “top” dan ibaret olduğunu düşünüyorsun kanımca. Aslında tek başına top anlamsızdır. Topun hangi takımın çevresinde olduğu, sahanın hangi kısmında olduğu, kalelerin tek başına bir anlam içermemesi, sahanın içerisindeki beyaz çizgiler ve dahası. Bunlar hiç düşünüldü mü bilemiyorum. Yani maç esnasında odaklandığın şey gerçekten doğru bir alan mı, bunu anlamak gerek.

Bireysel olarak üstteki pasajlara istinaden şunu da........

© Günışığı Gazetesi