“Kürt Sorunu” özelinde karşılaştığımız terör eylemleri 1983 yılı Şemdinli karakol baskınından beri ülke olarak gündemimizde..

O günden bu güne devleti yönetenlerin soruna yaklaşımı “üç beş şaki” nitelemesiyle bir süre devam etti.

O günden bugüne: Yöneticiler bize bu sorunu hep bir güvenlik sorunu olarak gösterdiler.

Peki olay bununla sınırlı mı?hayır!

Üzerinden kırk yıldan fazla bir zaman geçmesine rağmen bugün terör belası verdiğimiz on iki şehit, on iki can kaybımızla canımızı yakmaya devam ediyor.

Yönetenler ise, hesap vermek yerine, mecliste hazırladıkları bildiriye imza verip vermemek üzerinden yeni bir kavga çıkarma derdinde ve bu yolla olan biten hakkında toplumun meclisteki temsilcilerine bilgi vermekten kaçıyor, seçerek meclise gönderdiğimiz vekilleri ve partilerini “teröre yandaşlık” suçlamasıyla itibarsızlaştırma, güvenlik politikaları ve güvenlik amirlerinin sorgulanmasını engellemekle meşguller.

Toplum olarak iki gündür hem şehitlerini hem imza meselesini konuşuyoruz.

Hatta imza meselesi, şehitlerimiz ve güvenlik zafiyetinin........

© Enpolitik