“Hikâyedir hayatımı ilginç kılan, dünyayı bana merak ettiren.” Gamze Güller’in Zürafanın Bildiği, Jonathan Franzen bu sözünü doğrular nitelikte bir öykü kitabı. Bir solukta okunan, merak unsuru yüksek, sürükleyici, şaşırtıcı, düşündüren, güldüren, hüzünlendiren on üç öyküden oluşmakta. “Beşinci Köşe/İçimdeki Kalabalık, Durmuş Saatler Dükkânı (öykü), En Çok Onu Sevdim (novella) eserlerinden sonra Everest yayınlarından çıkan Zürafanın Bildiği geçtiğimiz günlerde okurlarıyla buluştu.

Beşinci Köşe ile 2013 Orhan Kemal Öykü Ödülü’nü alan Gamze Güller, Durmuş Saatler Dükkânı’nda edebiyat ve felsefenin her daim sorguladığı zamanın, döngüsel mi sarmal mı olduğuna değinmiş; öyküleriyle aynı yola çıkan dertleri anlatmıştı. Birbirinin içine geçen sarmalı döndürme isteğine, insanoğlunun sıkışmışlığına, olamama hâline, bunalımlarına değinmişti. Bu sarmal yapıyı Zürafa’nın Bildiği’nde daha belirgin bir biçimde görüyoruz. Bir öykü kahramanının bir başka öyküde karşımıza çıkması hatta öykü sonlarının sürpriz bir biçimde bitmesi ve bir başka öyküye bağlanması kitabın tematik bütünlüğünü teknik olarak da destekler nitelikte.

Güller, aldığı mimarlık eğitimi ile dünyaya bakışını şekillendirirken yazar olarak baktığı her yerde ayrıntıları görmekte ve daha büyük resimlere ulaşmakta. Yazar, zaman içinde mekândaki değişimi, kıymet verdiğimiz şeylerin örselenişindeki rahatsızlığını dile getirir öykülerinde. Mekânları sadece bir atmosfer olarak değil de öykünün ana bileşenlerinden belki de karakterlerinden biri gibi kullanmaya çalıştığını söyler. Yaşanmışlıkların nesnelere başka değerler kattığını hissettirir yazdıklarında. Samimi, içselleştirilmiş hikâyelerle çıkar karşımıza. Özellikle pandemi sonrası evlerimiz birer hapishaneye dönüşürken insanlarla ilişkilerimize sınırlar çekerken yaşantımızı kapalı küçük dünyamız içinde kurmaya çok alıştık ne yazık ki.........

© Edebiyat Burada