“Kemâ salleyte” adındaki risaleme şöyle duygusal başlamıştım;

En son nerede kalmıştık güzel yüzlüm,

Dersimiz neresiydi?

‘Kemâ salleyte alâ İbrâhîme’ diyorduk galiba...

Biliyor musun?

Ne zaman bir güzel çocuk görsem,

İçime bir güneş doğar,

Gözlerime bir ışık gelir, canıma can yetişir,

Toprağımın damarlarına su gelir,

Sararmış benzime kan gelir.

Ne zaman bir dua mırıldansa dudakların,

Bir küçük sûre dökülse günahsız dilinden

Cebrail'i hemen şuralarda bir yerde sanırım

Şükürler olsun, bizi bırakmamış Rabbim, derim

Yarınlar bir başka olacakmış gibime gelir.

Artık toprağın altı, üstünden hayırlıdır diye

Bütün erdemlerini toplamış küsmüş gitmişken yaşamak

Bir yağmur olur, bir güneş olur bakışların, yaşamak yeniden döner gelir.

Şu kirlenmiş çağın bir tek yüz akı,

Bu masum gözlerin, günahsız yüzün

Dindirir sızlayan sancılarımı, yaralarıma merhem gibi gelir

Güzellik adına........

© Doğruhaber